برای لحظه‌ای فکرش را بکنید که روزهای متعدد در انتظار هوای پاک هستید، بارش برف برای شما تبدیل به یک رویا شده است و زمستان هم آرام‌آرام بساطش را جمع می‌کند، آن وقت یک روز که از خانه بیرون آمده‌اید درست در اواسط بلوار آیت‌الله کاشانی از رادیو تاکسی می‌شنوید، امروز هوا پاک است و بعد هم برف شروع به باریدن می‌کند. حتما شاد می‌شوید اما این شادی شما فقط چند ثانیه طول می‌کشد. چون همان لحظه یک اتوبوس شرکت واحد از راه می‌رسد که با هر نفس، توده بزرگی از دود سیاه را روی سر خیابان می‌ریزد. نام این اتوبوس
 72 ع 297 (ایران 22) است و مسافران پایانه کوهسار را به پایانه آزادی می‌رساند. تعجب می‌کنید، یعنی تنها کاری که می‌شود کرد، تعجب است. این روزها مد شده است همه در مورد هوای پاک سخن بگویند و همه را نیز به رعایت آسمان آبی تشویق کنند؛ رئیس و مرئوس هم ندارد. حتی عجیب نیست که ماموران مبارزه با سد معبر شهرداری را ببینید که در اوج بی‌اعصابی همیشگی خود، از ضرورت پاک شدن هوا سخن بگویند. آن وقت در یک روز صاف، با آسمانی پرابر که حتی باد هم کمی خودش را رها کرده است و برف هم دانه‌دانه شده و می‌بارد، یک‌مرتبه اتوبوسی از شرکت واحد را می‌بینید که گازش را گرفته است و خیلی شیک و آسوده هوا را با تمام قدرتش آلوده می‌کند؛ آنقدر که حتی دانه‌های برف هم سرفه می‌کنند. مانده‌ایم آن همه شعار را باور کنیم یا دم خروس را که از لوله اگزوز برخی اتوبوس‌های شرکت واحد بیرون مانده است؟