گروه ورزش| ماجرای «حق پخش تلویزیونی» سال‌های ‌سال است فوتبال ایران را تحت‌تأثیر قرار داده است. این مسأله که بیش از 4‌سال است از میان مسئولان فدراسیون فوتبال و سازمان صداوسیما دست به دست می‌شود، حالا به نظر می‌رسد جدی‌تر از گذشته درحال پیگیری است.  در هفته‌های گذشته باز هم تهدید تکراری فدراسیون در راستای عدم اجازه ورود دوربین‌های تلویزیونی به ورزشگاه‌ها قوت گرفت. این تهدیدها تاکنون هرگز رنگ واقعیت به خود نگرفته‌اند اما به نظر می‌رسید این بار عزم فدراسیون برای تحقق این تصمیم کاملا جزم شده است. آنچه فدراسیون و سازمان لیگ را وادار کرده تاکنون روی پس گرفتن تصمیم و صدور اجازه حضور دوربین‌ها در ورزشگاه تأکید کنند، باز شدن پای شورای امنیت به این پرونده است.   با وجود این مسأله مشخص است که فدراسیون فوتبال هرطور شده می‌خواهد حق واقعی فوتبال از سیما را دریافت کند و پای تمام عواقبش هم ایستاده است. کفاشیان که چند روز پیش با بیان این جمله که بهتر است باشگاه‌ها در حد لیگ بنگلادش باشند و سالی یکی، دو بازی برگزار کنند و اصلا حرفه‌ای‌گری از بین برود، وارد جنگ با صداوسیما شد. این رویه ادامه داشت تا این‌که اصرار کفاشیان بر این‌که بازی‌ها پخش مستقیم نشود، پای عزت‌الله ضرغامی، رئیس سازمان صداوسیما را به ماجرا باز کرد.  شنیده می‌شود رئیس سازمان صداوسیما در نشستی خصوصی تأکید کرده حاضر نیست بیشتر از 22‌میلیارد تومان برای یک‌سال به فدراسیون بدهد و از طرفی کفاشیان که حمایت مدیران عامل باشگاه‌ها را نیز به همراه دارد، گفته پیشنهاد 160 میلیاردی بابت حق پخش را حداکثر به نصف تقلیل خواهد داد و حاضر نیست بیشتر از این به سازمان صداوسیما تخفیف بدهد.  علی کفاشیان در محفلی در پاسخ به این سوال که اگر سازمان صداوسیما حاضر نشود این پول را به فدراسیون فوتبال پرداخت کند چه اتفاقی خواهد افتاد، گفته است: «هیچ. دوربین‌ها به استادیوم‌ها نخواهند آمد و ما هم اعلام خواهیم کرد که حق پخش نگرفته‌ایم!» با 22‌میلیاردتومانی که سازمان صداوسیما برای فدراسیون فوتبال در نظر گرفته و با توجه به این‌که بخشی از این پول سهم فدراسیون فوتبال، هیأت فوتبال استان‌ها و...  است، به‌طور میانگین به هر باشگاه یک‌میلیارد تومان خواهد رسید که این خیلی ناچیز است! این سوال که آیا وزارت ورزش به‌عنوان نهادی که تاکنون چندان دلسوز فوتبال نشان نداده، نسبت به فدراسیون فوتبال برای مذاکره بر سر حق پخش مناسبت‌تر است و سوال دیگری که تا زمان توافق نهایی بین دو نهاد، چند هفته دیگر از رقابت‌های لیگ سپری شده است، فعلا بی‌جواب خواهند ماند. کلید اصلی این اختلاف‌ها، دولتی بودن همه چیز است.  بدون تردید تلویزیون‌های خصوصی باید مبالغ سنگینی برای پخش مسابقه‌های لیگ برتر پرداخت کنند و در شرایط فعلی، روند پرداخت پول از رسانه دولتی به باشگاه‌های دولتی، موضوع را کمی پیچیده کرده است.