عوامل متعددی برای ابتلا به صرع وجود دارد، یکی از آنها بحث ژنتیک است. همچنین هرگونه مشکل برای مغز مانند عفونت‌های مغزی، ضربه، خونریزی و سرطان مغزی که موجب شود تا عفونت از جمجمه رد شود و به مغز برسد، می‌تواند به تشنج منجر شود.  کم و زیاد شدن برخی مواد در خون مانند افزایش یا کاهش قند فرد را دچار تشنج می‌کند، همچنین امکان دارد درصورت کاهش اکسیژن و بر اثر سکته‌های قلبی که براساس آن خون به مغز نمی‌رسد، فرد دچار تشنج شود.
‌مصرف برخی داروها به‌ویژه داروهای اعصاب و روان مخصوصاً آنهایی که خواب‌آور هستند و داروی ترامادول که متاسفانه توسط جوانان به وفور مصرف می‌شود می‌تواند بدون زمینه ارثی موجب تشنج شود. حتی امکان دارد فرد در کودکی دچار صرع کودکی شود و در بزرگسالی نیز ادامه یابد.
هنوز علت مشخصی برای تشنج مطرح نشده است و پزشکان معتقدند، صرع طیفی است که می‌تواند از یک چشم به هم زدن چند ثانیه‌ای تا صرع‌های پشت سر هم باشد.
اگر فرد دارو را قطع کند، صرع مداوم پیدا می‌کند. در 95‌درصد موارد یک حمله منفرد صرعی به بیمار وارد می‌شود و حمله بعدی بیمار نامشخص است. در 5‌درصد باقیمانده کسانی که دارو را قطع می‌کنند وارد فاز صرع مداوم می‌شوند و صرع پایان نمی‌پذیرد حتی ممکن است در صورت عدم درمان به مرگ منجر شود.
برخی داروهای ضد صرع برای درمان میگرن و افسردگی هم تجویز می‌شوند و قطع ناگهانی آنها می‌تواند بروز تشنج‌های مداوم را ایجاد کند.
تابلوی بالینی صرع به شکل حرکتی است، اما گاهی حسی نیز بوده و فرد مبتلا موقع تشنج، بوی تندی احساس مي‌كندیا توهم بینایی و شنوایی در او ایجاد می‌شود.
اصطلاحی به نام «غیبت» وجود دارد که در بچه‌های دبستانی دیده می‌شود، این بچه‌ها وسط املاء نوشتن دو یا چند کلمه را جا می‌اندازند و بعد از آن می‌گویند اصلاً این کلمات را نشنیده‌اند، معلمان معمولاً از این بچه‌ها به‌عنوان کسانی که در باغ نیستند، یاد می‌کنند.
علت این رفتار تشنج است که هوشیاری کودک را مختل می‌‌کند و همراه با علایم حرکتی و حسی نیست، متاسفانه اولیای دانش‌آموزان و مدرسه این رفتار را به بازیگوشی کودک نسبت می‌دهند درحالی‌که با انجام نوار مغزی می‌توان وجود یا عدم وجود آن‌را روشن کرد.
نوع دیگری از صرع وجود دارد که به آن «صرع شکمی» می‌گویند و فرد مبتلا دچار شکم‌درد شدید می‌شود و حتی ممکن است شکم او را برای معاینه باز کنند.
مبتلایان به صرع شکمی بعد از دل‌درد دچار خواب‌آلودگی می‌شوند که این مورد نیز با نوار مغزی قابل تشخیص است.  در برخی شهرها و روستاهای کوچک، صرع را ناشی از «جن‌زدگی» می‌دانند و اقداماتی انجام می‌دهند که موجب مزمن شدن بیماری می‌شود. درحالی‌که اگر این بیماری زودتر درمان شود، امکان بهبود کامل و عدم عود وجود دارد.
بر این اساس توصیه می‌شود چنانچه با این مشکل مواجه شدند به پزشک مراجعه کنند تا پس از معاینه اولیه و انجام نوار مغزی وجود صرع مشخص شود.
باید خانواده و بیمار توجیه شوند که درمان صرع طولانی‌مدت است و مصرف دارو حتماً باید با نظر پزشک باشد، زیرا برخی از این داروها عوارض خونی و چاقی ایجاد می‌کنند، بنابراین ضمن مصرف دارو باید معاینه بالینی و آزمایش‌های خونی نیز انجام شوند.
ممکن است فرد پشت فرمان و موقع رانندگی دچار تشنج شود، یا موقع شنا کردن حملات تشنجی به او دست دهد که به از دست‌دادن جان بیمار منجر می‌شود.  بنابراین صرع بیماری مهمی است که باید برای درمان آن اقدام کرد.  داروهای مختلفی در این زمینه وجود دارند و اگر فرد دچار عارضه شد، به‌هیچ‌ عنوان نباید آنها را قطع یا کم کند، همچنین تغییر در داروها و زمان مصرف آنها حتماً باید زیر نظر پزشک باشد. از نظر علمی داشتن رژیم غذایی برای مبتلایان به صرع اثبات نشده است، اما تجربه درمانگاهی نشان داده است که برخی ميوه‌ها و غذاهای سرد مانند خیار، آب‌دوغ، گوجه و بادنجان موجب صرع می‌شود زیرا محیط خون را قلیایی می‌کند، بر عکس مصرف خرما، عسل و کشمش قادرند با تغییرات PH خون از بروز صرع جلوگیری کنند.  بی‌خوابی یکی از عوامل عمده بروز تشنج  است. از همین رو توصیه می‌شود مبتلایان به صرع بیش از دو ساعت جلوی تلویزیون و لپ‌تاپ ننشینند، نور منقطع مانند مهتابی‌‌هایی که خاموش و روشن می‌شود، نباید به این افراد برخورد کند زیرا می‌تواند به تشنج  منجر شود.  استرس نقش مهمی در تشدید صرع دارد، همچنین به لحاظ قانونی چنانچه فرد مبتلا به صرع قصد ازدواج دارد باید همسر آینده خود را از بیماری‌اش باخبر کند. این بیماری منعی برای ازدواج ندارد و فرد می‌تواند زندگی معمولی خود را داشته باشد به شرط این‌که با مصرف به موقع داروها و  زیر نظر پزشک بیماری را کنترل کند.