برخورداری پناهندگان از خدمات عادلانه سلامت موضوعی است که انتقاد رئیس هیأت‌مدیره انجمن حمایت از زنان و کودکان پناهنده را همراه دارد. فاطمه اشرفی در گفت‌وگو با «شهروند» توضیح می‌دهد:
با توجه به محوریت این نشست، چقدر در ایران ارایه خدمات سلامت به اتباع افغان عادلانه است؟
 برقراری عدالت در میان این گروه، موضوعی است که اگر رعایت می‌شد و نگرانی از بابتش وجود نداشت، چنین نشستی هم برگزار نمی‌شد. وجود همان نگرانی‌ها برای دسترسی به خدمات مناسب، منصفانه و انسانی باعث شد تا مسئولان دور هم جمع شوند. اگر عدالت وجود داشت، ما هم دغدغه‌ای نداشتیم.
به اعتقاد شما چقدر این افراد به خدمات بخش سلامت دسترسی دارند؟
نگرانی ما در این زمینه زیاد است، متاسفانه اخیرا هم مصوبه شورایعالی پیوند عضو، محدودیت دیگری برای این افراد قایل شده، درحالی‌که اینها پناهنده هستند و دولت ایران و وزارت بهداشت به قوانین بین‌المللی تعهد خود را اعلام کرده‌اند، بنابراین تصویب این موضوع، به معنی نقض صریح قوانین داخلی است چرا که وقتی ما مفاد کنوانسیونی را می‌پذیریم رعایت آن در گرو قانون داخلی است، این تصمیم وزارت بهداشت با قوانین بالادستی در تضاد است و کاملا قابلیت فسخ دارد.
 درحال حاضر عمده‌ترین مشکل اتباع بیگانه در ایران چیست؟
بحث نادیده گرفته شدن آنهاست، افغان‌ها دچار کنار گذاشته شدن اجتماعی شده‌اند. بسیاری از نیازهایشان هم نادیده گرفته شده، درحالی‌که آنها به آموزش، سلامت و خدمات اجتماعی نیاز دارند، باید یک نگاه انسانی،  محور سیاست‌گذاری‌ها  شود.
 زنان افغان چه شرایطی دارند؟
آنها با مشکل مضاعفی مواجه هستند، هم از سوی دولت و هم از سوی خانواده‌هایشان نادیده گرفته می‌شوند که همین موضوع این جامعه آسیب‌زده را آسیب‌پذیرتر می‌کند.
 در تمام صحبت‌ها تنها درباره اتباع افغان اشاره شد و اتباع عراقی مورد توجه قرار نگرفتند، حتی در بحث بیمه.
  به‌هرحال تعداد اتباع افغان خیلی بیشتر از اتباع عراقی است، نکته‌ای که وجود دارد این است که مسئولیت‌پذیری دولت عراق نسبت به اتباعش نسبت به افغانستان بیشتر است، آنها حساسیت بیشتری دارند اما متاسفانه دولت افغانستان مسئولیت‌پذیری کمتری نسبت به اتباعش در سایر کشورها دارد. در بحث بیمه هم زمانی که درباره افغان صحبت می‌شود اگر این موضوع عملی شود و آنها بیمه شوند، خود به خود سایر اتباع هم می‌توانند از بیمه برخوردار شوند.