امیلی رائوهالا روزنامه نگار نشریه تایم

درست پیش از ظهر، در صبح یکم سپتامبر 1923، زلزله 7.9 ریشتری مهیبی در ژاپن اتفاق افتاد که دو شهر صنعتی و شلوغ توکیو و یوکوهاما را لرزاند و ساختمان‌های بسیاری را خراب کرد. این شرایط با آمدن طوفان به ساحل توکیو، تشدید شد. شایعاتی پخش شده بود که خارجی‌ها، درحال دزدی و سرقت اموال شهروندان توکیو هستند.
زمانی که زلزله ایستاد، جسد بی‌جان حداقل 100‌هزار نفر روی خرابه‌ها افتاده بود.
 همه‌جا خراب شده بود تا این‌که آنها به دقت بازسازی شدند. ساختمان‌های آجری و مستعد حریق، با برج‌های شش‌طبقه از بتن و فولاد جایگزین شدند. بزرگراه‌ها ساخته شدند، سیستم مترو راه‌اندازی شد و درنهایت، یک فرودگاه بنا شد. به‌طوری‌که در‌ سال1935، جمعیت این شهر با نیویورک و لندن رقابت می‌کرد.
ژاپن ازجمله کشورهایی است که بسیار زلزله‌خیز و در عین حال، یکی از کشورهایی است که برای مقابله با زمین‌لرزه، مجهز و آماده است. بعد از زلزله 1923، ویرانی مطلق در جنگ جهانی دوم و بعد از آن در 1995، زلزله در کوبه، این کشور را بیش از همیشه برای آمادگی درمقابل بلایای طبیعی آماده کرده است. مسلما ژاپن در آمادگی مقابل بحران‌ها، پیشروی کشورهای جهان است. هرساله از 1960، کشور ژاپن در سالروز زلزله 1923 توکیو، روز اول سپتامبر را به‌عنوان «روز پیشگیری از فاجعه» گرامی می‌دارند. در بسیاری از مدارس ژاپن، در جشن روز اول، بچه‌ها تمرین خروج اضطراری می‌کنند. حتی نخست‌وزیر نیز در این مراسم شرکت می‌کند. او از اهمیت کمک‌های دوطرفه میان دولت و مردم صحبت کرده و اطمینان داده که دولت، برای بلایا و بحران‌ها، خود را آماده کرده است؛ باهم و با مردم و درنهایت گفته که آمادگی در مقابل بلایا، پیشگیری از آنهاست.
ژاپن، پیچیده‌ترین سیستم‌های هشدار سریع زلزله در جهان را داراست. تمرین برای مقابله با بحران و خروج اضطراری، توسط سازمان‌ها و نهاد‌های خصوصی و عمومی، صورت می‌گیرد. سیستم اعلام خطر تسونامی ژاپن، در‌ سال 1952 طراحی و نصب شد که شامل 300 سنسور در اطراف ژاپن و 80 سنسور آبی است که فعالیت زمین‌لرزه‌ها را 24 ساعت شبانه‌روز، زیرنظر دارد. این شبکه برای پیش‌بینی ارتفاع، سرعت، مکان و زمان رسیدن موج تسونامی به ساحل ژاپن طراحی شده است. در ساحل شرقی ژاپن، یعنی جایی که تسونامی زیاد اتفاق می‌افتد، صدها پناهگاه مقابله با زلزله و سونامی ساخته شده است. در بعضی از شهرها نیز دیوارهایی برای مقابله با سونامی و دروازه‌هایی برای مقابله با سیل ساخته شده است که امواج نتوانند از آن‌جا عبور کنند و وارد شهر شوند.
اگر امروز در ژاپن حادثه یا بحرانی اتفاق بیفتد، می‌توان گفت که ساختمان‌های ژاپن، نسبتا خوب از پس آن برمی‌آیند. در‌سال 1981، ژاپن، با تحقیقات روی علم زلزله، قوانین ساختمان‌سازی‌اش را به‌روز کرد. زلزله مهیب و مخرب «کوبه» که تقریبا جان 5100 نفر را گرفت، دور دیگری از تحقیقات روی زلزله، ایمنی زلزله و مدیریت بحران را موجب شد. در ‌سال 2000، قوانین و نظام‌نامه‌های ساختمان‌سازی، دوباره مورد بازبینی و تجدیدنظر قرار گرفت؛ اما این‌بار با شرایط و نیازهای خاص و بررسی‌های ضروری. حتی در مناطق محلی، آمادگی در برابر زلزله، یک اولویت ضروری شد. از ‌سال 1979 تا‌ 2009، تنها در «شیزوئوکا» بیش از 4‌میلیارد دلار برای افزایش و بهبود امنیت بیمارستان‌ها، مدارس و امکانات رفاه اجتماعی صرف شد.
گرچه امروز شهرهای ژاپن، غالبا می‌لرزند، اما به ندرت خراب می‌شوند. «چارلز شنکینگ» استاد تاریخ دانشگاه هنگ‌کنگ که تاریخچه زلزله در ژاپن را مطالعه می‌کند، می‌گوید: «من امروز به قوانین ساختمان‌سازی ژاپن ایمان دارم».
با وجود تمام آمادگی‌ها در جهان، نمی‌توانند مانع از لرزش زمین شوند. امروز همچنان زمین‌لرزه و امواجی که به دنبال آن ایجاد می‌شوند، جان صدها نفر را می‌گیرند و موجب خطر تسونامی در سراسر اقیانوس آرام می‌شوند. آسیب و خرابی‌هایی که به وجود می‌آید، بسیار گسترده است و زمان زیادی برای تعمیر و بازیابی این خسارات نیاز است. در هر حال، هرچه وسعت و مقیاس مرگ‌ومیر و خرابی زیاد باشد، شرایط وخیم‌تر است؛ اما نه برای کشور ژاپن و فرهنگ سخت به دست آمده آن، برای آمادگی درمقابل بحران.