بيشتر غش‌كردن‌ها با افت فشار خون مغز همراه است كه اين ممكن است ناشي از كم‌بودن قند خون(هيپوگليسمي)، افت ضربان قلب ( واكنش واگ، كه در آن عصب واگ كه ضربان قلب را كند مي‌كند، در اثر ترس، اضطراب، داروها يا خستگي به شدت تحريك مي‌شود)، اختلال در آهنگ ضربان قلب، دهيدراتاسيون (از دست‌دادن شديد آب بدن)، خستگي گرمايي، آنمي(كم‌خوني) يا خونريزي باشد. نشستن يا ايستادن براي مدت‌طولاني آن هم بدون حركت، به‌ويژه در گرماي شديد، باعث مي‌شود خون در رگ‌هاي متسع شده انباشته شود. اين به نوبه خود باعث مي‌شود كه حجم مؤثر خون در گردش كم شود و فشار خون كاهش يابد.  زماني كه جريان خون كمتر به مغز برسد، شخص هوشياري خود را از دست مي‌دهد و غش مي‌كند.
چه بايد كرد
1- مصدوم را از نظر راه هوایی، تنفس و گردش خون بررسي كنيد.
2- اگر مصدوم پاسخي نمي‌دهد، اما نفس مي‌كشد، او را در وضعيت بهبودي قرار دهيد.
3- لباس‌هاي تنگ و كمربند را شل كنيد.
4- اگر مصدوم سقوط كرده است، ببينيد آيا آسيبي ديده است يا نه. برای حرکت دادن مصدوم عجله نکنید و پس از بهبودي بگذاريد مصدوم براي مدتي بنشيند. هنگامي كه توانست چيزي بخورد، به او يك نوشيدني خنك و شيرين بدهيد و كمك كنيد تا به آرامي بايستد.
5- هواي تازه و ماليدن يك دستمال سرد و مرطوب به صورت، اغلب به بهبودي كمك مي‌كند. اما در بيشتر موارد، غش جدي نيست و مصدوم خيلي سريع بهبود مي‌يابد. اما براي موارد زير در جست‌وجوي مراقبت‌هاي پزشكي باشيد:
  مصدوم حملات مكرر بي‌هوشي داشته است.
  سريع هوشياري خود را به‌ دست نمي‌آورد.
  با نشستن يا درازكشيدن هوشياري خود را از دست مي‌دهد.
  دليل غش كردن او معلوم نيست.