چند روز پیش «ایرنا» گزارشی منتشر کرد که در آن آمارهایی از میزان اعتیاد در جامعه ایرانی، ارایه شد. در گزارش «ایرنا» آمده است: «اعتیاد بلای خانمانسوزی است که بنا به آمار رسمی یک‌میلیون و 325‌هزار نفر را در کشور آلوده کرده و سهم زنان از این سودای خاموشی حدود 10‌درصد برآورد شده است؛ هرچند بنا به گفته کارشناسان، آمار غیررسمی از سونامی بزرگی در این ارتباط خبر می‌دهد.»
 بنابر گزارش‌های منتشر شده از طرف ستاد مبارزه با موادمخدر، 3/9‌درصد از جمعیت معتادان رسمی کشور، زنان هستند. به گفته «زهرا بنیانیان» مشاور دبیرکل ستاد مبارزه با موادمخدر و براساس پژوهش شیوع‌شناسی، جمعیت سنی زنان معتاد 15 تا 64‌سال است که از این جمعیت 62‌درصد را زنان متاهل، 35‌درصد را دختران مجرد و 3‌درصد را زنان مطلقه یا بیوه تشکیل می‌دهند و درکل 44درصد آنان زیر 30‌ سال هستند که تحصیلات 67‌درصد آنان از دبیرستان به بالا و بیشترین نوع مواد مصرفی بین زنان، تریاک، شیشه و کراک است.
 آنچه این آمار در دید قرار داده است، جمعیت زنان تقریبا تحصیلکرده است که چیزی حدود 70‌درصد معتادان زن را تشکیل می‌دهد. مطابق آنچه در جامعه منتشر شده و یکی از علل اعتیاد زنان باسواد را تشکیل می‌دهد (هرچند همه علت نیست) باورهای غلطی است که درباره برخی مواد مخدر وجود دارد.  توجه به اندام مناسب در زنان، گردهمایی‌های آرایشگاهی و مشاوره‌هایی که برخی از افراد بدون داشتن دانش کافی درباره موادمخدر، در این گردهمایی‌ها ارایه می‌کنند، برخی از زنان را مجاب می‌کند تا برای به دست آوردن زیبایی، لاغری و «باربی‌سانی» از موادی مانند شیشه یا کراک استفاده کنند، موادی که هرچند ممکن است در نوبت مصرف اولیه، سرخوشی یا حالت‌ لذت را ایجاد کند اما پس از چندبار مصرف به جای زیبایی، زردی و بدگونی از خود به جای می‌گذارد.