گروه ورزش|  فصلی که برای بارسلونا با خرامیدن یک گربه‌سیاه داخل چمن شروع شد، پس از جابه‌جایی تیکی‌تاکا از بندر بارسلون به هوای بارانی لندن، مبنایی تاکتیکی را تجربه می‌کند.  بارسلونا در نبرد پیروزمندانه مقابل الچه از فرق سر تا نوک پا، مشتاق پاس‌های بلند نشان داد؛ از براوو در دروازه گرفته تا مسی در خط حمله. چندین کیلومتر دورتر تاتنهام، سرمشق به نظر کهنه بارسلونا را پی گرفت و زیباترین گل هفته فوتبال اروپا را به‌ثمر رساند. گل دوم آنها در بازی شب دوم هفته دوم لیگ برتر انگلیس حاصل 48پاس متوالی بود؛ 48پاسی که در آن هر 11بازیکن تاتنهام حداقل یک‌بار توپ را زیرپای خود لمس کردند! وقتی بارسلونا به وسیله مسی و پدیده‌ای به نام «منیرالحدادی»به گل می‌رسید، مدتی از پاک شدن رد گل تاتنهام در ورزشگاه وایت‌هارت لین می‌گذشت.  در جریان شکل‌گیری گل دوم تاتنهام مقابل کوئینزپارک‌رنجرز، 14پاس از مجموع 48پاس متوالی تاتنهامی‌ها برای زدن گل دوم بازی، توسط کاپوئه صادر شد، فرتونگن 10پاس داد، بن‌طالب 6، کابول 4 و لاملا و روس 3 بار توپ را لمس کردند و سهم چادلی گلزن، دایر خوش‌آتیه و آدبایور 2پاس بود.  در سوی مقابل الچه وقتی نتوانست کوچک‌ترین تهدیدی روی دروازه بارسای 10نفره به‌وجود بیاورد، بیش از پیش فقر و تبعیض در لالیگا را نمایاند.  لیونل مسی با رساندن آمار گل‌هایش به 245گل در 278بازی لالیگا فاصله‌اش با تلمو زارا، بهترین گلزن تاریخ لالیگا را به 6گل رساند و برای پنجمین فصل متوالی، بارسلونا را در اولین بازی فصل لالیگا به گل رساند.  دیگر چهره اولین بازی فصل بارسلونا، منیر الحدادی بود. این 19ساله مراکشی‌الاصل که در مادرید به دنیا آمده و از مدرسه فوتبال لاماسیا به تیم اول بارسلونا پیوسته، پس از گلزنی ادعا کرد از بازی کنار مسی لذت می‌برد:  «از شروع خودم، نتیجه و بازی تیم رضایت کامل دارم. بازی در نوکمپ با لباس بارسلونا و کنار بزرگانی مانند مسی افتخار بزرگی است.  سرمربی به من گفته بود باید فرم خودم در پیش‌فصل را حفظ کنم. انتظار داشتم چند دقیقه بازی کنم اما خب، دیدید که چه اتفاقاتی رخ داد!» به نظر می‌رسد باید 9ماه دیگر لیگی را تحمل کنیم که زمانی بهترین رقابت باشگاهی دنیا بود اما حالا تازه به لطف اتلتیکومادرید، 3قطبی شده و بقیه تیم‌ها با اختلاف زیاد ناشی از توزیع ناعادلانه قدرت، تنها باید نظاره‌گر قدرت‌رنمایی تیم‌هامادریدی و کاتالانی باشند؛ آنچه برای بیننده‌های تلویزیونی ارمغانی غیر از دیدن بازی‌های یک‌طرفه و
کسل‌کننده ندارد.