یوسف کرمی، قهرمان سابق تکواندوی جهان که به تازگی از تیم‌ملی خداحافظی کرده و در عرصه مربیگری مشغول به کار شده، خاطره‌ای از آغاز راه قهرمانی خود تعریف می‌کند:
«من از رده نوجوانان وارد تیم‌ملی تکواندو شدم و برای اولین‌بار در‌ سال 2000 مسابقات قهرمانی جهان در رده نوجوانان را تجربه کردم. استرس بالایی داشتم چون می‌دانستم که این رقابت‌ها آینده مرا در این رشته ترسیم می‌کند. در همان اولین مسابقه وقتی با پیروزی از زمین بیرون آمدم، متوجه شدم که دستم شکسته است. با ضرباتی که حریفم در آن مبارزه زده بود، دستم از چند ناحیه دچار شکستگی شده و به‌شدت درد می‌کرد. وقتی پزشکان تیم معاینه‌ام کردند، گفتند دیگر نباید مسابقه بدهی چون سلامتی‌ات به خطر می‌افتد. آن موقع فقط 15ساله بودم و تصمیم‌هایم اکثرا از روی احساس بود؛ همین شد که به توصیه پزشکان و مربیان توجه نکردم! واقعیت این بود که خیلی برای آن رقابت‌ها زحمت کشیده بودم و تصمیم گرفتم با همان دست شکسته ادامه بدهم. به مسابقات ادامه دادم و حریفان را یکی پس از دیگری شکست دادم و موفق شدم اولین مدال طلای تاریخ تکواندوی ایران را در رده نوجوانان در مسابقات جهانی کسب کنم. باور کنید دیگر دستم هیچ حسی نداشت و حتی روی سکو از شدت درد به خودم می‌پیچیدم. الان هم از تصمیمم پشیمان نیستم چون همان کار باعث شد تا به این‌جا برسم. با این‌که 15‌سال از آن مسابقه می‌گذرد، هنوز هم دستم درد می‌کند و تبعات یک مدال طلا را تحمل می‌کنم. این درد شاید تا پایان زندگی با من باشد اما چون خودم دوست داشتم و تلاش کردم، دردی شیرین است. البته در سال‌های بعد از آن هم پیش آمد که از ناحیه شکم و پا دچار مصدومیت شدم و همین‌طور مسابقه دادم.»