عبرت گرفتن مداوم، به بصيرت
مى‌انجامد.                                      امام علی (ع)
لشگر غم
کعبه وصل تو پناه من است
طاق ابروت قبله گاه من است
چشم فتانِ مست خونریزت
خود ز بیداد خود پناه من است
خود ره لشگر غمت دادم
غارت خان و مان گناه من است
به نگاهی اگر خراب شدم
چشم مست تو عذرخواه من است
شد دلم خون ز روی گلگونت
اشک خونین من گواه من است
روی و راه دگر نمی‌دانم
لطف و قهر روی و راه من است
فیض روز تو هم تیره از آن است
بخت من هم سیه ز آه من است
فیض کاشانی