رسول نجفیان، بازیگر: بازیگرانی که برای خودشان در و تخته‌ای جور می‌کنند و مشهور می‌شوند که البته برخی هم به حق این شهرت را به دست می‌آورند، باید بدانند چه برخوردی داشته باشند که مناسب باشد و درعین‌حال بدانند که یکسری افراد از او الگوبرداری می‌کنند و تحت‌تأثیر او هستند‌.
رخشان بنی‌اعتماد، کارگردان قصه‌ها: دلم برای سینمای اجتماعی تنگ شده بود؛ سینمایی که به دلیل نگاه سیاست‌زده افراد به گوشه‌ای رانده شده بود.
محسن حسینی، بازیگر: تئاتر خصوصی پر از خیانت است/ نمایندگان مجلس از تئاتر خوش‌شان نمی‌آید
مجتبی راعی، کارگردان: در آستانه اکران فیلم رستاخیز شاهد این موضوع هستیم که بیشترین هجمه علیه فیلم در فضاهای مجازی شکل گرفته و متاسفانه به این فضاهای نوظهور بیش از اندازه اهمیت داده می‌شود.
سیروس مقدم، ‌کارگردان سریال پایتخت: بعد از این همه‌ سال سابقه سریال‌سازی در تلویزیون، دیگر با خطوط قرمز رسانه کاملا آشنا شده‌ام و می‌دانم چطور باید شوخی کرد و در مقابل چه چیزی را نشان داد که نقاط ضعف و قوت در کنار یکدیگر به تعادل برسند.
شهرام توکلى، عضو شوراى فنى ارکستر موسیقى ملى ایران: ارکستر موسیقى ملى ایران متعلق به ملت ایران بوده و تمامى هنرمندان اعم از شاعر، آهنگساز، تنظیم‌کننده و خواننده می‌توانند با این ارکستر همکارى کنند.
مسعود جعفری‌جوزانی، کارگردان: متاسفانه سیاست‌زدگی به‌مرور در سینما نفوذ کرد و همین جناح‌هایی که در ایران‌برگر دلخوری‌ام را از آنها ابراز می‌کنم و به نظرم همه چیز ما را دارند از بین می‌برند، به سینما هم دست‌اندازی کردند.
علی‌محمد مودب، شاعر و منتقد: عموم شاعران ما نمی‌توانند نماینده شعر امروز باشند. شعر ما را برخی چهره‌های شاخص نمایندگی می‌کنند که به شدت با حکمت و اندیشه ازلی اسلامی ما پیوند دارند.
رضا داوودنژاد، بازیگر: دستمزدم برای بازی در فیلم «بی‌پناه» هر روز یک اسباب بازی بود. آن موقع بابا (علیرضا داوودنژاد) دیالوگ می‌گفت و من چون حفظ کردنم خوب بود، دیالوگ‌ها را بدون اشتباه جلوی دوربین می‌گفتم. گریه کردنم هم خوب بود. یادم هست برای خانم فرجامی و آقای اکبری عجیب بود که من این‌قدر راحت گریه می‌کنم. البته دلیل این راحت گریه کردن هم این بود که آن زمان، مقطع خاصی در زندگی من بود؛ مادرم تازه فوت شده بود و رابطه پدر و پسری درون فیلم هم متأثر از رابطه من و پدرم در آن زمان بود.