| برنا مسروری  |   روزنامه نگار   |

هدف از نوشتن اين مطلب، تشويق شما براى رفتن به سینما و ديدن فيلم «حراج» است. فیلمی كه صاحب اين قلم بعد از مدت‌ها مى‌تواند توصيه ديدن آن را به دوستانش بكند. فيلمى كه در هنگام نمایش آن – در سانسى که ما و تعدادی از دوستان حاضر بودیم - نه كسى از سالن بيرون رفت، نه كسى خوابيد و نه زیرلب فحش داد! فيلمى كه به لحاظ بازی، با برخوردارى از بازيگران تئاترى تا حدود زیادی از هم اکرانی‌های خود جلوتر است. فيلمى كه داستانش درد امروز است، درست ديده و درست مى‌نماياند. زنی در آستانه ميانسالى با بحرانى روبه‌رو شده و تمام توانش را به كار مى‌گيرد تا از اين بحران به سلامت عبور كند. بله يك خانم ميانسال فكر كل خانواده است كه اگر فقط فكر خودش بود... فيلم به درستى برخی از مشكلات موجود در اجتماع را كه بسيارى از خانواده‌ها با آن دست به گريبانند به تصویر می‌کشد و همه سعی خود را می‌کند تا از ارایه راه‌حل بپرهيزد ولو جواب اظهر من الشمس باشد. حتى عواقب راه‌حل‌هاى نادرست را هم تا حدى كه حوصله بيننده سر نرود، نشان مى‌دهد. با اين كه داستان فيلم گاهى ناخواسته به سمت زياده‌گويى مى‌رود اما با درايت كم يافت شده در اکثر فيلم‌هاى ايرانى، از اين امتحان نيز سربلند بيرون آمده و با اين كار اجازه می‌دهد تا بيننده هم از هوشش كمى استفاده كند. فيلم ظاهرا فيلمى زنانه است اما به هيچ‌وجه يك بعدى نيست و مردها و اثر كارهايشان - هرچند در طول فیلم نمى‌بينيم‌شان - در آن دیده می‌شود. مشتريانى كه براى ديدن اجناس حراجى مى‌آيند، هركدام نمايانگر بخشى از جامعه هستند و مفيد و مختصر با آنها آشنا مى‌شويم. «حراج» جامعه كوچكى را نشان مى‌دهد و به خوبى هم از عهده اين مهم برمی‌آید. مدت‌هاست از مافياى اكران در سینمای ایران می‌شنویم و مدت‌هاست از اكران‌هاى متفاوت و تجربى (آسمان آبى و نيلى!) استقبالى نشده، شايد چون دلمان آن‌قدر از تجربيات قبلى پر است كه ديگر حوصله جديدش را نداريم. اکران‌هایی که بدون کوچکترین اطلاع‌رسانی رسانه‌ای انجام می‌گرفت و شايد که اصلا خبررسانى نمى‌شد تا استقبال نشود! تاکنون بارها صحبت از اكران محدود فیلم‌های مستند و فيلم‌هاى كوتاه به میان آمده و خلاصه حرف بى‌عمل تا ثريا مى‌رود... اما فيلم‌هايى كه از هزاران خوان می‌گذرند تا بالاخره روى اكران را ببینند و دست بر قضا نسبت به فيلم‌هاى ديگر از ارزش بيشترى هم برخوردارند، نظير همين فيلم «حراج»، تنها يك تک سانس در يك سينما اكران مى‌شوند. واقعا چرا؟ «حراج» فيلم خوبي است. عاری از شوخى‌هاى غير اخلاقى رايج در تئاتر و سينماى امروز ماست و خنده بى‌ارزش از بيننده‌اش نمى‌گيرد. فیلمنامه خوبی هم دارد، تا جایی که حتى گم شدن «كت قرمز» را هم بى‌جواب نمى‌گذارد!