همی تا برآید به تدبیر کار مدارای دشمن به از کارزار

چو نتوان عدو را به قوت شکست به نعمت بباید در فتنه بست

گر اندیشه باشد ز خصمت گزند به تعویذ احسان زبانش ببند

عدو را بجای خسک در بریز که احسان کند کند، دندان تیز

چو دستی نشاید گزیدن، ببوس که با غالبان چاره زرق است و لوس

به تدبیر رستم درآید به بند که اسفندیارش نجست از کمند

عدو را به فرصت توان کند پوست پس او را مدارا چنان کن که دوست

حذر کن ز پیکار کمتر کسی که از قطره سیلاب دیدم بسی