بهرام گور یکی از مناطق بسیار باارزش و حفاظت‌شده ایران به‌شمار می‌رود. منطقه حفاظت‌شده بهرام گور در شرق استان فارس و شمال‌شرقی شهرستان نی‌ریز قرار دارد. وسعت این منطقه ۴۸۰‌هزار هکتار و ارتفاع بلندترین نقطه آن 2هزار و ۷۸۷ متر بوده و دارای آب‌و‌هوای گرم‌و‌خشک و بارندگی حدود ۲۰۰ میلی‌متر است. منطقه بهرام گور زادگاه گورخر ایرانی است و تنها منطقه‌ای در ایران است که جمعیت گورخر ایرانی را در خود جای داده است. اما بهره‌برداری از معدن سنگ‌آهک در این منطقه حیات گونه‌های جانوری این منطقه حفاظت‌شده را به خطر انداخته است. این منطقه از موقعیت جغرافیای خاصی برخوردار است و بنا‌به ‌گفته دانشمندان، بهرام گور به‌عنوان یک سد در مقابل ورود اقلیم کویر به استان فارس عمل می‌کند اما معدن‌کاوی ضمن نابودی گونه‌های درحال انقراض این منطقه مثل زاغ و هوبره ممکن است کل این منطقه حفاظت‌شده را با خطر جدی روبه‌رو کند. در صورت افزایش فعالیت‌های معدن‌کاوی، بهرام گور هم سرنوشتی مثل دریاچه بختگان پیدا می‌کند. در چنین شرایطی کویری‌شدن فارس به دلیل برداشتن مانعی چون منطقه حفاظت‌شده بهرام گور محتمل است. از پیامدهای فعالیت معدن‌سنگ در این منطقه تأثیر منفی بر رفتارهای گونه‌های جانوری این منطقه است. به‌عنوان مثال به دلیل سروصدای زیاد ناشی از فعالیت معدن‌کاوی، تولید مثل گونه‌های جانوری نظیر گورخر آسیایی و دیگر موجودات کاهش می‌یابد.