مردى خدمت حضرت امام صادق (ع) رسيد و عرض كرد: «پسر عمويت، بسيار به شما ناسزا گفت و هر چه در توان داشت دريغ نكرد.» حضرت كنيز خود را فرمود كه آب وضو برايش حاضر كند؛ وضو گرفت و داخل نماز شد. راوى گفت: «من در دلم گفتم حضرت او را نفرين خواهد كرد.» پس حضرت 2 ركعت نماز گذاشت و گفت: «اى پروردگار من، اين حق من بود، او را بخشيدم. بخشش و بزرگواري تو از من بيشتر است، پس او را ببخش و به خاطر كارش او را كيفر نده.»  در جایی دیگر نقل است که خداوند به حضرت موسى خطاب فرمود: «موسى من یک كار نسبت به تو مى‏كنم، تو نيز در مقابل، یک عمل انجام ده.» عرضه داشت: «آن چيست؟» فرمود: «من عذر و توبه‏ تو را مى‏پذيرم هر چند نافرمانى بسيار كرده باشى. تو نيز عذر جفاكاران را بپذير.»