تو گر کامرانی به فرمان و گنج دگر کس فرومانده در ضعف و رنج

به دروازه مرگ چون در شویم به یک هفته با هم برابر شویم

منه دل بدین دولت پنج روز به دود دل خلق، خود را مسوز

نه پیش از تو بیش از تو اندوختند به بیداد کردن جهان سوختند؟

چنان زی که ذکرت به تحسین کنند چو مردی، نه بر گور نفرین کنند

نباید به رسم بد آیین نهاد که گویند لعنت بر آن، کاین نهاد

وگر بر سرآید خداوند زور نه زیرش کند عاقبت خاک گور؟