علاوه‌بر مناطق حفاظت شده، استان همدان تعدادی مناطق شکارممنوع هم دارد که در انتظار ثبت در لیست مناطق حفاظت شده هستند. یکی از این مناطق دشت میشان است. زیستگاه قوچ‌ها و میش‌ها. این منطقه که چندسال پیش منطقه شکارممنوع شد برای ایران و مشخصا همدانی‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است. آن‌قدر مهم است که خواستند این منطقه را حفاظت شده اعلام کنند اما به هنگام اجرای این تبدیل دریافتند که حتی 100 هکتار از این منطقه وجود ندارد که به صورت قطعه‌قطعه به معادن واگذار نشده باشد. هرچند که این معادن هنوز به بهره‌برداری نرسیده‌اند اما یک خطر بالقوه محسوب می‌شود مخصوصا با تجربه‌ای که از حضور معادن در مناطق حفاظت شده داریم. تشکل‌های زیست‌محیطی بارها از سازمان محیط‌زیست عاجزانه خواسته‌اند که کاری بکند که دشت میشان هم به سرنوشت مناطق حفاظت شده استان دچار نشود.
منطقه شکار ممنوع دیگر دشت اسدآباد است. زیستگاه میش مرغ که سال‌هاست این جانور بومی را به خود ندیده است. میش مرغ از‌ سال 88 دیگر در دشت اسدآباد دیده نشده است. درحالی‌که خواسته سمن‌های زیست‌محیطی از سازمان محیط‌زیست این است که با برنامه‌ریزی دقیق و علمی این جانور را به زیستگاه قدیمی‌اش بازگردانند چون حضورش در چرخه اکوسیستم منطقه تاثیرگذار است. مناطق شکار ممنوع دیگری هم مانند نشر، آلما و بولاغ و 5، 6 منطقه دیگر را می‌توان در همدان نام برد که در معرض تهدیدات زیادی هستند که بیشتر از جانب معادن، شکارچیان و دام‌ها احساس می‌شود. مناطقی که در انتظار قرار گرفتن در لیست مناطق حفاظت شده هستند اما به‌خاطر تخریب‌های انجام شده نه‌تنها منطقه حفاظت شده نشده‌اند بلکه طبیعت‌شان با خطر‌های
 زیادی درگیر شده است.