شهروند| درهیاهوی تعیین قهرمان‌ها و به صف شدن بازنده‌ها، جایی دور از ویترین شیک سطح اول فوتبال اروپا، اجناس خاک‌خورده انتهای هر فروشگاه، این مقطع‌سال جلوه‌فروشی می‌کنند؛ آن‌قدر جلو می‌روند تا به ویترین برسند! تیم‌های صعود کرده به سطح اول لیگ‌های اروپایی، دقیقا چنین وضعیتی دارند. خیلی از آنها چون به روزنشده‌اند از مد افتاده‌اند و شاید گاهی به ویترین(بخوانید سطح اول باشگاهی) هم برسند اما یا دوباره به ته صف می‌روند یا در فراموشی مطلق دست و پا می‌زنند. داستان آن‌هایی که برای اولین‌بار مطرح شده‌اند تا حدودی متفاوت است چون از کوچکترین و مهجورترین جایگاه به بالاترین سطح رسیده‌اند. در فصل در آستانه فوتبال باشگاهی اروپا، تیم‌هایی بسیار جالب با تاریخچه‌ای عجیب و غریب، جواز حضور در فصل بعد سریA، بوندس‌لیگا و لیگ برتر و لالیگا را دریافت کرده‌اند.
کارپی و فروزینونه؛ برای اولین‌بار
فروزینونه از شهری با تنها 48هزار نفر، برای اولین‌بار در تاریخ 87 ساله‌اش به سری A صعود کرده است. تیمی که تا‌سال 2006 رنگ سری B را هم به چشم ندیده بود، 2 فصل پیش در سری نازل C1 دست و پا می‌زد اما با 2صعود متوالی، حالا رویای بازی دوباره با یوونتوس(تنها تقابل تاریخ 2 تیم در جریان سقوط اجباری یووه به خاطر ماجرای کالچوپولی در‌سال 2006 رخ داد) را تحقق بخشیده است. مائوریتزیو استریپه، رئیس تیم، سقف دستمزدها را 4 و نیم‌میلیون یورو تعیین کرده و تابستان‌سال گذشته تنها 300هزار یورو خرج کرد. استادیوم تیم(کوموناله) تنها ظرفیت پذیرش 9هزار و 800 نفر را دارد اما قطعا با همین شرایط میزبان تیم‌های سطح بالای فوتبال ایتالیا خواهد بود. شاید تیم «روبرتو استلونه»(سرمربی فروزینونه) کوچکترین تیم دوره بعدی سریA نباشد چون کارپی برای اولین بار در تاریخ پرقدمتش خیلی زودتر از فروزینونه صعود را قطعی کرد. البته آنها با بازی در بالاترین سطح فوتبال ایتالیا غریبه نیستند چون وقتی لیگ هنوز به سریA تغییر نام نداده بود، بین سال‌های 1920-1991 تا 1922-1921، 3 فصل در بالاترین سطح بازی می‌کردند. از آن زمان تا‌سال 1997 که دی کانیو آنها را به پلی‌آف سری «C1» برد، بین دسته و چهارم دست و پا می‌زدند. باخت به مونتزا در بازی پلی‌آف، اتفاق بدتری به نام انحلال موقت باشگاه به دلیل ورشکستگی در‌سال 2000 را در پی داشت. تیم دوباره سرپا شد و مدام در رفت‌وآمد بین دسته‌های پایین‌تر دیده شد تا بالاخره این فصل، مقتدرانه به سری A صعود کرد. با صعود این 2 تیم، برای اولین بار استان لاتزیو دارای 3 تیم در سری A خواهد بود.
اینگولشتات؛ یک 04 دیگر!
اینگولشتات شگفتی‌ساز درست مانند شالکه، پسوند«04» دارد اما این کجا و آن کجا! شالکه‌سال 1904 و اینگولشتات‌سال 2004 تأسیس شده‌اند! با وجود تأخیر یک قرنی تیم کوچک نسبت به آبی‌های نورث‌راین وست‌فالیا، 2 تیم در یک نکته اشتراک دارند؛ هر گز قهرمان بوندس‌لیگا نشده‌اند! البته اینگولشتات، فصل آینده تازه برای اولین‌بار در بوندسلیگای یک حضور خواهد داشت! آنها از شهری می‌آیند که در جنگ جهانی دوم به دلیل مقاومت مقابل ارتش فرانسه لقب «دژ» را گرفته بود. تیم باواریایی با بازیکنان متوسط اما خوب خود، در یازدهمین‌سال تأسیس به سطح اول رسیده؛ زودتر از هر تیم دیگری در تاریخ فوتبال آلمان و قطعا فصل آینده کم‌قدمت‌ترین تیم در 5 لیگ معتبر اروپا خواهد بود. دیگر تیم تازه‌وارد، دارمشتات نام دارد؛ تیمی که با مربی فعلی‌اش، نزدیک به یک دهه قبل، فقط به خاطر محرزشدن تبانی تیم بالا دست از سقوط به لیگ محلات نجات یافت و حالا به‌عنوان نایب‌قهرمان فصل قبل بوندسلیگای2، شانس رقابت با بزرگان را به‌دست آورده است.
بورنموث؛ خاطره‌ای از جنگ جهانی دوم
بهترین برد تاریخ بورنموث، درست روز قبل از پایان جنگ جهانی دوم شکل گرفت اما به دلیل غیررسمی بودن رقابت‌ها در آن منطقه هرگز رسما ثبت نشد. حالا آنها با یک مربی کاردان به نام «ادی‌هاو» برای نخستین‌بار در تاریخ 125 ساله‌شان به سطح اول فوتبال باشگاهی انگلیس رسیده‌اند؛ آن هم بالاتر از واتفورد و به‌عنوان قهرمان سطح دوم لیگی جزیره. جالب است بدانید هری ردنپ معروف، بیشترین دوران حضورش در یک تیم را در بورنموث تجربه کرد. هنوز ورزشگاه تیم را به نام قدیمی «دن‌کورت» می‌شناسند و کسی چه می‌داند. شاید فصل آینده «دن کورت» به برمودای سایر تیم‌های لیگ برتر تبدیل شود!
اسپانیا؛ یک کاتالونیایی دیگر
در شرایطی که تیم‌های سابقه‌داری مانند وایادولید، ساراگوسا، لاس‌پالماس و خیخون به پلی‌آف صعود به لیگ دسته اول اسپانیا تبعید شدند، ژیرونا، تیم کوچک ایالت کاتالونیا پس از بارسلونا و اسپانیول به تیم سوم منطقه جدایی‌طلب در فصل آینده لالیگا تبدیل شد تا اولین صعود تاریخش به دسته اول، تعداد دربی‌های کاتالونیا در فصل آینده را به 6 برساند.