ر. اعتمادی روزنامه نگار و نویسنده

سال‌های قبل از انقلاب رقابت بین اطلاعات و کیهان به مسابقه‌ای حاد بدل شده بود. بعدازظهر که این دو روزنامه بیرون می‌آمد ما خبرنگاران و سردبیران هر دو روزنامه دل توی دل‌مان نبود که کدام خبر را به رقیب زده‌ایم و کدام خبر را خورده‌ایم، واویلا می‌شد. خبرنگاران این دو روزنامه مخصوصا در حوادث مهم رقابت‌شان به جنگ بدل می‌شد و در کار هم خرابکاری می‌کردند. در زلزله لار از روزنامه اطلاعات من و از روزنامه کیهان سیامک پورزند رفته بودیم. هر دو با هواپیمای شیر و خورشید همراه شده بودیم. در فرودگاه شیراز که هواپیما توقف کوتاهی داشت من با ترفندی که مفصل است خبرنگار کیهان را جا گذاشتم تا اخبار دست اول از لار متعلق به اطلاعات باشد که خود همین واقعه مقدمه‌ای شد برای جنگ لفظی روزنامه اطلاعات و کیهان. اگر عکاسان عکس مهمی می‌گرفتند که طرف مقابل نداشت خبرنگاران نیمه شب دوربین را کش می‌رفتند و به فیلم نور می‌دادند. این رقابت گاهی نوعی فیلم‌های اکشن و‌ هالیوودی را تداعی می‌کرد. به‌عنوان مثال در سال‌های دهه سی دو برادر ایرانی بودند به نام برادران امیدوار. این دو جوان با موتورسیکلت به جهانگردی مشغول بودند. خبر عبور آنها از جنگل‌های آمازون تا آفریقا، توجه ایرانیان را شدیدا جلب کرده بود، آنها نخستین جوانان ایرانی بودند که به سفری ماجراجویانه دست زده و باعث نوعی احساس سربلندی در مردم داخل کشور شده بودند. خبر آمد که آنها دارند به ایران برمی‌گردند. کلید رقابت بین اطلاعات و کیهان زده شد تا خاطرات‌شان را به چنگ آورند. کیهانی‌ها زرنگی کرده و به مرز رفته و آنها را در چنگ خود گرفته بودند. در اطلاعات این نوعی شکست تلقی می‌شد. من تصمیم به کاری گرفتم بسیار خطرناک و زیرکانه. اتومبیل جیپ اطلاعات و عکاس را برداشتم و در کرج سر راه کمین کردم. کیهانی‌ها که خود را پیروز می‌دانستند با خوش‌خیالی حرکت می‌کردند، ناگهان راه را بر آنها بستم و برادران امیدوار را از اتومبیل پیاده کرده و با هر ترفندی بود اما بسیار سریع و غافلگیرانه آنها را سوار بر اتومبیل اطلاعات کردم و یکسر به دفتر تحریریه روزنامه بردم و بلافاصله عکس و خبر تهیه شد و سوژه تیراژآوری را از چنگ کیهانی‌ها درآوردم. این رقابت منحصر به من نبود. کیهانی‌ها هم اطلاعاتی‌ها را جا می‌گذاشتند و به ما خبر می‌زدند. بد نیست یادآوری کنم که این رقابت‌ها هرگز به دشمنی بین خبرنگاران دو روزنامه منجر نمی‌شد. شب‌ها دوستانه دور هم جمع می‌شدیم و صبح‌ها رقیب هم بودیم. رقابتی داشتیم که به پیشرفت هر دو روزنامه و جلب توجه مردم می‌انجامید. مسأله‌ای که این روزها نمی‌بینم و اصولا خبر رقابتی وجود خارجی ندارد. خبرنگاران به جای این‌که خود به دنبال خبر بروند به راحتی اخبار را از کامپیوتر می‌گیرند و چاپ می‌زنند، در نتیجه یکنواختی پدید   می‌آید.
به نقل از خبرآنلاین