شهروند| آن روزهایی که دست به زانو، مانند شکارچیان خبره درون محوطه جریمه رقبا به دنبال شکاری برای محبوب ابدی‌اش می‌گشت، مدت‌ها از ابتلایش به الکل می‌گذشت.  وقتی درباره تونی آدامز حرف می‌زنیم، یاد شخصیت اول فیلم «تعطیلات از دست رفته» یکی از شاهکارهای بیلی وایلدر می‌افتیم.  آدامز در دوران طولانی دایم‌الخمر بودنش، شبیه شخصیت اول فیلم، برای رسیدن به الکل، حاضر به انجام هرمشقتی بود اما بعد از 5 سال، وقتی محبت دست نخورده هواداران نسبت به خودش را دید، ترجیح داد با الکل مبارزه کند.
روزهای مبارزه
پسر متولد 10 اکتبر 1966 چند‌سال بعد از این‌که بازوبند کاپیتانی آرسنال را از «کنی سنسام» گرفت به الکل روی آورد.  دلیل او، عشق به آرسنال بود:  «شما، حتی اگر یک هوادار به‌شدت عاشق باشید، تنها 2 روز بعد از ناکامی تیم، ناراحت می‌مانید اما من آن‌قدر آرسنال را دوست داشتم که بعد از بی‌اهمیت‌ترین شکست‌ها نیز تا زمان بردن بازی بعدی، افسرده می‌شدم. » شاید این حرف‌ها توجیه مناسبی برای روی آوردن به الکل نباشد اما نشان‌دهنده علاقه فراوان و البته منسوخ‌شده یک بازیکن به تیمش است.  آدامز مدتی کوتاه به خاطر حضور در کلینیک‌های مختلف به قصد درمان اعتیاد به الکل از عشقش، آرسنال دور شد اما با اراده‌ای آهنین برگشت و نه‌تنها کاپیتان ماند، بلکه در روزهای ابتدایی دوران طلایی ونگر هم، مرکز حادثه بود؛ با همان ژست خاص هنگام کرنر زدن آرسنالی‌ها.  2 دست روی زانو!
امور خیریه
بی‌گمان بخشی از بهترین روزهای زندگی آدامز، هنگام ترک کامل الکل و بازگشایی موسسه خیریه‌ای در سپتامبر 2000 رقم خورد.  تونی با افتتاح این مرکز به ورزشکاران و افرادی که مانند او به الکل اعتیاد داشتند، فرصت درمان و ادامه زندگی به شکل سالم را داد. پزشکان و روانشناسان خبره این موسسه، هر اعتیادی را از بین می‌بردند؛ از مواد مخدر تا شرط‌‌بندی! اگر می‌خواهید اطلاعات بیشتری از این مرکز به‌دست بیاورید، باید بدانید افراد مبتلا به محض ورود با برنامه 12 مرحله‌ای لازم‌الاجرا برای بهبود مواجه می‌شوند و رسیدن به مرحله دوازدهم مترادف است با بهبودی کامل.  افراد سرشناسی مانند کیت هوت، التون جان و الکس‌ری از حامیان مالی مرکز تأسیس‌شده توسط تونی هستند و اتحادیه فوتبال انگلیس هم به‌عنوان یک اسپانسر قدرتمند، کاملا هوای موسسه خیریه آدامز را دارد.  کاپیتان سابق آرسنال آن‌قدر سخاوتمند بود که حتی عواید بازی بزرگداشتش را که از سوی آرسنالی‌ها تدارک دیده شده بود به بنیاد خیریه خودش اختصاص داد.  در نهایت، این بازی سودی 500‌هزار پوندی نصیب موسسه خیریه کرد.  اگر تصور می‌کنید فعالیت‌های خیرخواهانه آدامز به همین موسسه ختم می‌شود، سخت در اشتباه هستید چون او یکی از حامیان بنیاد غیردولتی «ناکوآ» است.  عمده هدف این موسسه، ارایه اطلاعات، مشاوره و حمایت از کودکان والدین مبتلا به الکل و مواد مخدر است. «ناکوآ» برنامه آموزشی گسترده‌ای برای آموزش و جلوگیری کودکان از ابتلا به بیماری سابق کاپیتان سال‌های گذشته تیم‌ملی انگلیس دارد.
اوضاع فعلی
مرد اول سابق آرسنال و تیم‌ملی انگلیس پس از پشت‌سر گذاشتن چند دهه زندگی پرفراز و نشیب از زمان کنار گذاشتن فوتبال درسال 2002، روزهای آرامی را پشت‌سر می‌گذارد. اعتبار او آن‌قدر زیاد بود که پس از پشت‌سرگذاشتن نصفه و نیمه مدارج مربیگری، بی‌چون و چرا روی نیمکت رهبری ویکامب و سپس پورتسموث و درنهایت «کابالا» نشست و هر چند کوچکترین موفقیتی برای این تیم‌ها رقم نزد اما کماکان محبوب ماند.