چشم‌انداز و فضای کمپین در طول ۱۰سال گذشته تغییرات چشمگیری داشته است. در طول این سال‌ها، سازمان‌های مختلف، اعضای خود و همین‌طور عموم مردم را به استفاده از کمپین‌های آنلاین به‌عنوان ابزاری برای تاثیرگذاری، تشویق کرده‌اند.
با به‌وجود آمدن حرکت‌های ترویجی نوین، ترویج‌گران پر‌انرژی در فضای مجازی توانسته‌اند، سروصدا ایجاد کنند و بدین ترتیب توجه عموم را به موضوعات موردنظرشان جلب کنند. آنها برای همراه‌سازی مخاطبان بر این نکته تأکید می‌کنند که ایمیل‌زدن به نماینده مجلس شهرتان یا یک همکار، فقط به اندازه یک کلیک کار می‌برد!
اما یک نماینده مجلس، یا هر نهاد و سازمان دیگری که پشتیبانی اداری چندانی ندارد، با ۵۰۰ ایمیل دریافتی در طول روز چه کار می‌تواند بکند؟ این مسأله ما را با سوال دیگری مواجه می‌کند: آیا ایمیل‌های ارسالی ما به نتیجه می‌رسند؟ آیا راه موثرتری از ارسال ایمیل، برای ارتباط با قانون‌گذاران یا ایجاد تغییرات مورد نظرمان وجود دارد؟
در صحبت با فعالان اجتماعی، خیریه‌ها و سازمان‌های ترویج و حمایتگری، خیلی سریع برایمان روشن می‌شود که راه بهتری هم هست. راهی که می‌تواند برای همه جوابگو باشد.
پیش‌نیاز این راه‌حل، پاسخ به این سوال است که شما به دنبال ایجاد چه نوع تغییری هستید و چه هدفی را دنبال می‌کنید؟ حرکت شما با درک درست آنچه که می‌خواهید انجام دهید آغاز می‌شود.
در قدم بعد، لازم است هدف خود را در قالب یک پیام ارایه دهید. سپس نیاز به ایجاد جنب و جوش و پس از آن، همراهی گروهی از مردم دارید.
طراحی و انتقال پیام
پیام خود را شفاف کنید و آن را در قالب یک داستان درست و حساب شده تعریف کنید. به‌عنوان یک ترویج‌گر یا سازمان، اصلا خوب نیست که بنیان صحبت خود را در تقابل با یک شخص یا سازمان بگذارید. این کار فقط باعث می‌شود شما به‌عنوان یک طرف دعوا در یک بحث، به چشم بیایید!
یک داستان خوب می‌تواند شامل این ویژگی‌ها باشد: توضیح دهید که شما یا افراد تحت حمایتتان در چه شرایطی قرار دارید.
شرایط سخت خود، مشکل و نتیجه و اثر آن را تشریح کنید. سپس یک راه جایگزین پیشنهاد دهید. سعی کنید که داستانتان را شخصی کنید. مهم‌تر این‌که داستانتان باید روشن و مرتبط با آن تغییری باشد که شما می‌خواهید اتفاق بیفتد. در این زمینه معمولا خیریه‌ها بی‌نظیر عمل
می‌کنند.
اگر طرف صحبت شما مقامات و قانون‌گذاران هستند، کاربرد این روش به شما کمک می‌کند که نتایج تصمیماتشان را پیش‌روی آنها قرار دهید. گاهی آنان نیاز دارند که این حرف‌ها را
شنوند.
ایجاد جنب‌وجوش
یک قطره آب کم‌کم می‌تواند به یک اقیانوس تبدیل شود. به احتمال زیاد، شما در مسیری که در پیش گرفته‌اید تنها نیستید، اما باید کسانی را که می‌خواهند با شما هم‌مسیر شوند، پیدا کنید. بنابراین مرحله بعدی، اعلام عمومی حرکتتان به سایرین و ایجاد جنب‌وجوش است. در این مرحله، باید افرادی را پیدا کنید که مشکل موردنظر شما را می‌شناسند و همین‌طور به ساز و کار‌های موجود برای حل آن یا ایجاد قانون جدید واقف‌اند. باید به این افراد زنگ زد، ایمیل زد، به دفاترشان رفت و با آنها صحبت کرد.
همراه‌سازی مردم
برخی حرکت‌های ترویجی، بسته به موضوع فعالیتشان، نیاز به همراه‌شدن عموم مردم دارند که برای این کار می‌توان از کمپین‌های مجازی استفاده کرد تا مسأله مورد توجه واقع شود. اما برخی دیگر نیازمند همراهی و مذاکره استراتژیک با یک یا دو موسسه یا سازمان مربوطه هستند.
بنابراین در این مرحله از خود بپرسید که آیا نیاز به همراهی گروه زیادی از مردم دارید یا نه؟
ترویج‌گران باید به دقت به این مورد توجه کنند. گاهی‌اوقات یکی از این راه‌ها کافی است و گاهی هر دو لازم‌اند. به هر حال، وقتی که نیاز به همراه‌سازی عموم هست، سازمان‌ها و خیریه‌ها و گروه‌های ترویجی باید نسبت به همکاری با هم در مورد کمپین‌های متفاوت، باز برخورد کنند. مخصوصا زمانی‌که هرکدام از این گروه‌ها می‌تواند مهارت و نیروی متفاوتی را وارد کار کند و کارکرد خاصی داشته باشد، مثلا تخصص در سیاست‌گذاری یا مهارت‌های ترویجی در فضای مجازی.
به‌طور کلی هر فعالیتی با داشتن الگوی مناسب احتمال موفقیتش بیشتر است، شاید بتوان به‌طور خلاصه این الگو را به این شکل بیان کرد: طراحی و انتقال پیام، ایجاد جنب‌وجوش و همراه‌کردن گروه‌های مختلف؛ این سه را در کنار هم قرار دهید و با افرادی که می‌توانند به شما کمک کنند، ارتباط برقرار کنید.