خانواده‌ها و گروه‌های خویشاوندی: به‌طور سنتی کره‌ای‌ها از سیستم طایفه‌گرایی پیروی می‌کنند. مردم کره روی نهاد خانواده تأکید فراوانی دارند، رعایت آداب خانوادگی از ضروریات رفتار در جامعه کره‌ای به‌حساب می‌آید و همچنین با والدین و بزرگترها با احترام رفتار می‌کنند. براساس سیستم طایفه‌گرایی خانواده‌ها فرزند پسر را بیشتر ترجیح می‌دهند. به‌طور سنتی تا سال 1989، پسر ارشد از سهم بیشتری از ارث برخوردار می‌شد، چراکه باید هم وظایف والدین در زمان کهنسالی آنان و هم مسئولیت انجام مراسم نیاکان را برعهده بگیرد. براساس سنت کره‌ای، گروه خویشاوندی پدری کلیه اعضای فامیل در برنامه‌های مشترک گروه‌های خویشاوندی شرکت می‌کنند و نسبت به بجای‌آوردن مراسم تشریفاتی، اظهار احترام به ارواح نیاکان و تجدید روابط خانوادگی همت می‌گمارند. بسیاری از کره‌ای‌ها شجره‌نامه قدیمی چندصدساله خود را همچنان حفظ کرده‌اند.
آداب معاشرت: آموزه سنتی کنفوسیوسی روی نزاکت در روابط بشری و 5 بعد از روابط شامل روابط بین حاکم و رعیت، پدر و پسر، شوهر و زن، عالی و دانی و دوست و دوست تأکید می‌کند. کنفوسیوس معیار اخلاق و راهنمای بسیاری از مردم است. کره‌ای‌ها نسبت به نوع رفتار بسیار دقیق بوده و نوع صحبت‌کردن آنها، بازتاب روابط سلسله مراتبی آنان بین بازیگران اجتماعی است. به‌جز همکلاسی‌های قبلی و سایر دوستان بسیار نزدیک، بزرگسالان از اسامی اول برای نام‌بردن یکدیگر استفاده نمی‌کنند. معمولا عناوینی نظیر دکتر یا مهندس یا پرزیدنت با یک پسوند افتخارآمیز Nim که برتری اجتماعی را یادآور می‌شود به‌کار گرفته می‌شود. کره‌ای‌ها با افراد بالا دست جامعه فروتن، اما نسبت به افراد پایین‌تر یا طبقه‌دوستان، رفتار دوستانه‌ای دارند. میانگین ازدواج دختران به 35سال در سال 2012
(و 37سال برای مردان) رسیده است.
نظام آموزشی: سیستم مدارس کره‌جنوبی، شامل 6سال مقطع ابتدایی، 3سال دوره اول متوسطه و 3سال دوره دوم (دبیرستان) است. دبیرستان‌ها به دو گروه (مدارس هنر و علوم‌انسانی) و (فنی‌وحرفه‌ای) تقسیم می‌شود. در کشور کره، 9سال اول از آموزش (ابتدایی و متوسطه) رایگان و اجباری است هرچند موسسات آموزش خصوصی نیز فعال هستند.
3سال آخر دبیرستان اختیاری بوده و می‌بایستی هزینه آن نیز از سوی خانواده‌ها پرداخت شود. همچنین توجه زیاد به مقوله آموزش به‌عنوان بازتابی از میراث سلسله مراتبی کنفوسیوسی بجای مانده از دوران قدیم و ابزاری برای ارتقای شرایط اجتماعی می‌شود. به‌همین دلیل میزان تحصیلات در تعیین طبقه اجتماعی، ارتقا در سیستم اداری و سطح درآمد فرد تأثیر فراوانی دارد. لذا خانواده‌ها برای ورود فرزندانشان به دانشگاه‌های کشور هزینه‌های فراوانی می‌کنند. حدود 85درصد از جوانان پس از دبیرستان وارد دانشگاه می‌شوند. کره با حدود 3میلیون و 300هزار دانشجو، دارای یکی از بالاترین آمار دانشجو است. هزینه‌های دانشگاهی نیز بسیار سنگین است، تاجایی‌که این مسأله منجر به خودکشی میانگین سالانه حدود 230 جوان می‌شود. کشور کره با حدود میانگین 10هزار دلار در سال، پس از آمریکا، دومین کشور گران از نظر هزینه‌های تحصیلی است.
معضلات اجتماعی: از آنجایی‌که کشور کره‌جنوبی تنها پس از طی چند دهه به فرآیند توسعه اقتصادی دست یافته، لذا نیل به این رتبه در اثر یک فرآیند توسعه ناهمگون بوده که با یکسری از مشکلات اجتماعی ناشی از تغییر «شدید»، نظیر مشکلات اقتصادی، عدم برابری در توزیع ثروت و فاصله طبقاتی بالا، رقابت سنگین و طاقت‌فرسا برای دستیابی به طبقات بالای اجتماعی، افزایش سن ازدواج، ازدیاد میزان جرم و جنایت و ناهنجاری در مدارس، بحران‌های اقتصادی، مواجهه با بحران فرهنگ شهرت و خشونت‌های داخلی همراه بوده است. براساس آمار سازمان بهداشت جهانی، کره‌جنوبی، با 31 مورد در هر صد‌هزار نفر، دومین نرخ خودکشی (پس از لیتوانی) را در جهان دارد که میزان خودکشی طی 10سال‌گذشته این کشور نیز 2برابر شده است.
ایجاد موج فرهنگی کره‌ای: از اواسط دهه 90، به‌دلیل توسعه اقتصادی کره، تقویت ابعاد مربوط به هویت فرهنگی این کشور و همچنین افزایش توانمندی آن در صنایع فرهنگی، نهادهای فرهنگی کره‌جنوبی تلاش کردند تا برای کشور جایگاه جدیدی در فرآیند جهانی‌شدن تعریف کنند و به همین دلیل با سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی دقیق و تولید محصولات جدید فرهنگی که تلفیقی از فرهنگ سنتی و مدرن کره است، در عرصه جهانی رقابت فرهنگی وارد شده و دست به ایجاد موجی موسوم به «موج کره‌ای» یا‌هالیو به زبان محلی زده که از مصادیق آن می‌توان به تولید درام‌های کره‌ای، مد لباس‌های کره‌ای، معرفی آشپزی و مراسم چای کره‌ای، آرایش مو به سبک کره‌ای، تشویق سیاست‌های مربوط به توریسم، ترویج زبان و مدیتیشن کره‌ای اشاره کرد، که تاکنون توانسته جایگاه خاصی را در کشورهای مختلف دنیا به‌ویژه کشورهای آمریکای لاتین و خاورمیانه
کسب کند.