شهروند| در فاصله تنها 20 روز مانده به انتخابات ریاست فیفا در روز 8 خرداد، آخرین تلاش‌های 4 کاندیدا برای تکیه‌زدن به مرغوب‌ترین پست اجرایی فوتبال دنیا با شدت زیادی درحال انجام است. لوئیس فیگو، ستاره سابق فوتبال پرتغال، میشل فن‌پراگ، رئیس فدراسیون فوتبال هلند که در آژاکس همراه پدرش، تنها پدر و پیر رئیس برنده لیگ قهرمانان و جام باشگاه‌های اروپا با یک تیم نامیده شدند و علی‌بن‌حسین، شاهزاده و رئیس فدراسیون فوتبال اردن، برای بلند کردن بلاتر از صندلی 17‌سال اخیرش کار بسیار دشواری پیش رو دارند.
بلاتر؛ فریب و وعده
فارغ از همه معرفی نامه‌هایی که تا به حال برای این 4 نامزد پایانی فیفا ارایه شده، باید دید هر کدام از آنها در چه قاره‌ای محبوب‌ترهستند. طبق شواهد به‌دست آمده، بلاتر در قاره آسیا و آمریکای شمالی هواداران زیادی دارد و اگر مطابق انتظار از سوی این 2 قاره حمایت شود، 47‌درصد کل آرا را به جیب می‎زند؛ آنچه باعث می‌شود با تخمین مناسبی، برای چهارمین‌بار رئیس فیفا بماند. بلاتر از حمایت 36 کشور و مقبولیت 17‌درصدی در قاره آفریقا برخوردار است اما به خاطر اتفاق رخ داده در جریان رأی‌گیری برای میزبانی جام‌جهانی 2006 تا به حال حسابش را با آفریقایی‌ها صاف نکرده است. گفته شده در آخرین لحظات رأی‌گیری برای انتخاب بین آلمان و آفریقای جنوبی به‌عنوان میزبان جام، رأی نماینده اقیانوسیه توسط بکن باوئر و بلاتر به نفع آلمان خریداری شد تا این کشور میزبان جام‌جهانی 2006 باشد. حالا اما کمتر امکانی برای تقلب وجود دارد؛ هر چند با اهرم‌های بلاتر و نفوذش روی کنفدراسیون‌های مختلف‌، احتمال انتخاب مجدد او دور از ذهن به نظر نمی‌رسد؛ به‌ویژه با وعده‌های دلفریب اخیر جناب رئیس فیفا! او اخیرا در سفر به آمریکای شمالی، مرکزی، حوزه دریای کارائیب و کونکاف، وعده اضافه شدن سهمیه این قاره در جام‌جهانی آینده را داد. با این اوصاف به نظر می‌رسد ‌11.2‌درصد آرا از سوی قاره آمریکای شمالی به سمت او سرازیر شود.
 فیگو؛ دشمن دشمن، دوست اروپا
اروپایی‌ها دل به لوئیس فیگو بسته‌اند. ستاره سابق اسپورتینگ لیسبون، بارسلونا، رئال‌مادرید و اینترمیلان با وجود دارا نبودن برخی فاکتورها مانند داشتن حداقل 2‌سال سابقه کار اجرایی در فیفا، نه‌تنها تعیین صلاحیت شد، بلکه حالا حمایت عمده اروپایی‌ها در انتخابات فیفا را در اختیار دارد. اگر همه‌چیز طبق روال پیش برود، او 23‌درصد آرا را به‌دست می‌آورد. مساله، میزان محبوبیت فیگو نیست. تنفر از بلاتر، آرای اروپایی‌ها را به سمت خائن نوکمپ سرازیر می‌کند؛ به‌ویژه باحملات اخیر مرد‌سال فوتبال دنیا به بلاتر و متهم کردن ساعت‌ساز سابق سوییسی به تبانی! در این بین ژوزه مورینیو هم از هموطن پرتغالی‌اش حمایت کرده؛ هرچند حمایت‌های شخصی در آرا تأثیر چندانی ندارد و این آرا نمایندگان کنفدراسیون هر قاره است که برنده را از بقیه متمایز می‌کند.
بن حسین؛ حمایت‌های گران
در نگاه اول پرنس اردن که البته نقش زیادی در ارتقای فوتبال کشورش داشته، شانس زیادی برای انتخاب شدن ندارد اما وقتی حمایت‌های اندک اما کیفی و پروزن از او را می‌بینیم، نظرها کاملا متفاوت می‌شود. دیگو مارادونا با دفاع از این چهره متمول، عملا حمایت آرژانتین و بخش بزرگی از بدنه کنفدراسیون آمریکای‌جنوبی از پرنس اردن را قطعی کرده است. طبق یک نظرسنجی، میزان اقبال عمومی از بن‌حسین از زمان حمایت مارادونا، 23‌درصد افرایش یافته. اخیرا هم احمدالطیب شیخ‌الازهر، معاون بخش آسیا و اقیانوسیه فیفا که امام‌جمعه شهرش هم محسوب می‌شود، حمایت خود را از بن‌حسین اعلام کرده است. به‌طورکلی به نظر می‌رسد او با جلب نظر بخشی از آسیا و آمریکای جنوبی، 22‌درصد شانس برای موفقیت در انتخابات پیش‌رو دارد.
فن‌پراگ؛ کم امیدترین؟
رئیس فدراسیون فوتبال هلند با سابقه درخشان مدیریت در آژاکس یکی از کاندیداهای البته کم‌امید فیفاست. او به سبک دوران ریاستش در تیم هلندی، فعلا کم سرو صداترین کاندیدا نام گرفته و برخلاف بلاتر، هیچ کنفدراسیونی را با وعده افزایش سهمیه، دلگرم نکرده است. به نظر می‌رسد غیر از هلند، جایی برای محبوبیت او وجود ندارد و فن‌پراگ با وجود دانش بالا، بازنده بزرگ انتخابات باشد. رئیس آژاکس طلایی اواسط دهه 90، تنها از 8‌درصد اقبال عمومی برخوردار است!
نکته مهم
ممکن است تا روز فرا رسیدن انتخابات، حداقل یک نفر از 4 کاندیدا انصراف دهند که در این شرایط احتمال بارش آرای فرد مستعفی از انتخابات به سمت همسوترین فرد با او وجود دارد. گمانه‌زنی‌های فعلی هم مبنای قانونی ندارد و برحسب علایق هر کنفدراسیون، ضریب‌بندی شده است. از سویی، احتمال ائتلاف ضد بلاتر بین 2 کاندیدا کم نیست.