یونس شکرخواه عضو هیأت علمی مطالعات جهان دانشگاه تهران

من درباره شبکه‌های اجتماعی موبایلی معتقدم که نمی‌توان چندان دراین‌باره نظریه‌پردازی کرد بلکه باید با آن زندگی کرد تا شاید مدام درباره ابعاد استفاده از این شبکه‌ها نگوییم که سیاه است و بوی توطئه از آن می‌آید. ما باید هرچه بیشتر عضو این شبکه‌ها شویم و حضور فعال در آنها داشته باشیم. ما اخیرا می‌شنویم که بعضی از استفاده زنان خانه‌دار و نوجوانان از شبکه‌ها ابراز نگرانی می‌کنند ولی من می‌خواهم بگویم که چه اشکال دارد که زنی خانه‌دار است و چهارتا جوک و مطلب سرگرم‌کننده در این شبکه‌ها ببیند یا حتی در این شبکه‌ها یاد بگیرد که این شبکه‌ها چندان جای استناد نیستند. من درباره فضای شبکه‌های مجازی معتقدم که درحال حاضر شبکه‌های اجتماعی مجازی در ایران شرایط صفر دارند؛ باید در این فضا بود تا شاید نگوییم همه‌اش سیاه یا همه‌اش سفید است. یعنی در این شبکه‌ها کسی بر کسی غلبه ندارد و هرچه دلش می‌خواهد می‌گوید. به نظر من برای تحلیل این موضوع باید فعلا از تئوری‌پردازی صرف نظر کرد و دراین‌باره نتیجه‌گرا بود. نمی‌توان گفت این فضا بوی توطئه می‌دهد یا مخاطبان آن فیلسوف‌های مبل‌نشین هستند. می‌توان فرصت داد. گمان نکنید که باید برآیندی از آن به‌وجود آید. شبکه‌های اجتماعی یک فضای دیالوگی است که لنگرهای گوناگونی دارد. در این شرایط صفر، کسی غلبه ندارد و کسی پرچم فتح‌اش بالا نیست. من در کل معتقدم که ما چیزی به‌عنوان شبکه اجتماعی موبایلی نداریم بلکه ما راجع به اپلیکیشن‌ها صحبت می‌کنیم.