دیروز گروهی از بچه‌های انجمن کار و خیابان به مناسبت روز کار داوطلبانه به روزنامه شهروند آمدند. برایمان نوشتند، یاد گرفتند،  ذوق‌کردند، خندیدند و مهم‌تر از همه حالمان را چند ساعتی خوب کردند و رفتند. بعضی‌ها متوجه این تغییر شده بودند و بعضی دیگر بدون این‌که متوجه شوند چهره‌هایشان خندان‌تر از همیشه بود. نمی‌دانم دلیلش رضایت‌خاطری بود که از این کار داشتیم یا انرژی مثبت این بچه‌ها باعث این تغییر شده بود. دلیلش هرچه بود قطعا محرکش آنها بودند. این‌روزها که آدم‌ها دایما خیره به صفحات نمایش‌اند، سرو‌کله‌زدن با این بچه‌ها غنیمت بود، بچه‌هایی که دغدغه تکنولوژی و ماشین نداشتند و نمی‌دانستند اینترنت چیست، اما پر از انرژی بودند و دنیا را خیلی ساده‌تر از ما می‌دیدند. این بچه‌ها از خانه مهر سرآسیاب یکی از مراکز انجمن حمایت از کودکان کار و خیابان مهمانمان بودند، موسسه‌ای که با یک کلاس در ‌سال 81 کارش را شروع کرده است و حالا چهار مرکز آموزشی در سه نقطه آسیب‌پذیر کرج دارد (خانه مهر آق‌تپه، خانه مهر سرآسیاب و خانه مهر حصارک) با بیش از 600 مددجو، همگی از بچه‌های کم‌سن‌وسالی که نصف روز درس می‌خوانند و نصف دیگرش را کار می‌کنند. موسسه با هدف کاهش آسیب‌های اجتماعی از طریق آموزش به راه افتاده است و این کودکان علاوه‌بر تحصیل تا کلاس هشتم، آموزش‌هایی مثل خیاطی، آرایشگری و قالیبافی و به‌تازگی با راه‌اندازی مرکز فنی‌و‌حرفه‌ای؛ آموزش تراشکاری و جوشکاری می‌بینند. علاوه‌بر همه اینها آموزش مهارت‌های زندگی در رابطه با ایدز، اعتیاد و بهداشت بلوغ  و... نیز برای این کودکان درنظر گرفته شده است.
موسسه بیش از 170 نفر پرسنل دارد که تنها 15 نفرشان حقوق می‌گیرند و بقیه به صورت داوطلبانه مشغول به کار هستند، می‌توان انگیزه‌هایشان را حدس زد و با تجربه‌ای که ما داشتیم  می‌توان مطمئن بود اگر بیشتر از این کودکان در زندگی‌شان تغییرات مثبت ایجاد نشود، مطمئنا کمتر نخواهد بود. به منظور قدردانی از مددکاران موسسه، انجمن حمایت از کودکان کار و خیابان قصد دارد در روز 22 اردیبهشت‌ماه جشنی را برگزار کند. با مسئولان و مربیان این موسسه که صحبت می‌کردیم بیشتر از همه نگاه مردم به این کودکان اذیت‌شان می‌کرد، خانم مدنی، عضو هیات مدیره انجمن از مردم گلایه داشت که چرا به این کودکان با دید منفی نگاه می‌کنند، می‌گفت همه این کودکان خانواده دارند اما به دلیل فقر مالی و فرهنگی خانواده‌هایشان مجبورند کار کنند، می‌گفت این کودکان بیشتر از هرچیز نیاز به توجه دارند، همه‌ آنها استعداد‌های مختلفی دارند و تنها با ایجاد فضای مناسب باید زمینه‌اش را فراهم کرد. می‌گفت همین نگاه‌های منفی به این کودکان باعث شده اسپانسرها کمتر به مراکز کودکان کار و خیابان توجه کنند. از گردش مالی کم‌شان برایمان گفت: این‌که موسسه تنها از هزینه دو ماه آینده‌اش اطمینان دارد، اما با همه این مشکلات تأکید داشت این بچه‌ها نیازمند ترحم نیستند و بیشتر از هر چیز محتاج توجه‌اند تا شناخته شوند تا شأن انسانی‌شان حفظ شود. لابه‌لای حرف‌های خانم مدنی، خبر بدی هم بود. به مسئولان انجمن اخطار داده‌اند تا خانه مهر حصارک را تخلیه کنند، گویا زمین مرکز نشست کرده است و مجبورند تا تأمین هزینه تعمیرات و ایمن‌سازی، مرکز را تخلیه کنند. امیدواریم این کار کوچک شروعی باشد برای کارهای داوطلبانه اینچنینی، کاری‌که هزینه چندانی ندارد اما شاید به موفقیت حداقل یکی از این کودکان منجر شود. این کودکان نیازمند آگاهی‌اند، نیازمند آموزش، شاید وظیفه ما باشد نشان‌شان دهیم چه راه‌هایی را در آینده می‌توانند پیش بگیرند، شاید وقت‌گذراندن با آنها و آشنا کردنشان با مشاغل مختلف یا کمک‌های مالی برای آموزش، حداقل کاری باشد که می‌توان برایشان انجام داد. روز چهار‌شنبه صفحه داوطلبان روزنامه شهروند را به مطالبی که بچه‌های خانه مهر سرآسیاب برایمان نوشتند، اختصاص خواهیم داد.

  به مسئولان انجمن اخطار داده‌اند تا خانه مهر حصارک را تخلیه کنند، گویا زمین مرکز نشست کرده است و مجبورند تا تأمین هزینه تعمیرات و ایمن‌سازی، مرکز را تخلیه کنند.

  600 مددجو، همگی از بچه‌های کم‌سن‌وسالی که نصف روز درس می‌خوانند و نصف دیگرش را کار می‌کنند. موسسه با هدف کاهش آسیب‌های اجتماعی از طریق آموزش به راه افتاده است.