پوران درخشنده کارگردان سینما

گاهی اوقات افکار آدمی، سمت‌وسوی ژدرستی پیدا نمی‌کند و بر اثر حوادثی که حول‌و‌حوش ما اتفاق می‌افتد، نوعی از احساس غمگینی، خوشحالی و سرخوشی به ما دست می‌دهد. امروز از همان اول صبح که از خواب بیدار شدم، ناخودآگاه ذهن و تفکراتم به موضوع پروازهای اخیر و ایمنی همه انسان‌هایی که خیلی بیهوده از بین ما رفتند معطوف شد. موضوعی که این روزها درگیر آن هستیم و خیلی از ما به این فکر می‌کنیم که 50نفر انسان مانند من و شما، خیلی راحت به عدم پیوستند و تعداد زیادی از اطرافیانشان و دیگر همو‌طنانمان، این روزها به سوگ آنها نشسته‌اند. امروز به همین دلیل صحنه‌هایی از سانحه هوایی، جلو چشمم بود و خودبه‌خود به ناامنی موجود در این زمینه فکر می‌کردم، به این‌که آیا مردم این امکان را دارند که با خیال راحت از جایی به جای دیگر و با خیال آسوده سفر کنند. فکر می‌کنم به کسانی که از دست رفته‌اند و دیگر در بین ما نیستند و انسان‌هایی که باقی می‌مانند و نمی‌توانند زندگی کنند، بلکه با حسی ادامه می‌دهند که زندگی را می‌کشند و با این حس وضع بدی را برای خود و اطرافیان خود رقم می‌زنند. سوالم این است چرا بابت ندانم‌کاری چند تن و افراد دیگر چندین زن و کودک و تعدادی دیگر انسان، جان خود را از دست بدهند؟ چرا افرادی که مسئولیت این موضوع بر گردنشان است، جوابگو نیستند و پاسخی در رابطه با این موضوع ندارند؟ چرا وقتی حادثه رقم خورد، کسی ککش هم نگزید و برایش مهم نبود؟ مگر این انسان‌ها از پوست و گوشت نبوده‌اند؟ آیا آنها با ما فرق داشتند یا از جنسی دیگری بوده‌اند؟ این سوال‌ها که پیش می‌آید و پاسخی برایش وجود ندارد، نوعی از احساس بد در من به وجود می‌آید و واقعا نمی‌دانم در این زمینه چه اتفاقی قرار است بیفتد؟ این موضوع در بارگاه خدا، بسیار دردناک است. آن کسانی که از بین رفتند و دیگر حضور ندارند به کنار و کاری نمی‌توان برای آنها انجام داد. به این موضوع فکر می‌کنم آن افرادی که مانده‌اند این داغ را چگونه باید تحمل کنند؟ زیرا آنها که مانده‌اند، در ادامه با رنج زندگی می‌کنند و رنج و ناراحتی را لحظه به لحظه با خود مانند باری سنگین بر دوش می‌کشند. این سوال را در ذهن مرور می‌کنم چرا هواپیمایی که از رده خارج است باید مورد استفاده قرار گیرد؟ آیا در کشور ما به این حد ندانم‌کاری وجود دارد که مسئولان این حوزه تا این حد از اطلاعات موجود بی‌بهره هستند که هواپیمای مونتاژ ما به این روز بیفتد؛ واقعا چرا؟ من چند روز است که با این فکر نمی‌توانم بخوابم! نمی‌توانم هیچ‌کاری انجام بدهم. عیبی ندارد!
این انسان‌ها رفتند و کاری دیگر برای آنها از دست ما برنمی‌آید الا این‌که برایشان طلب آمرزش کنیم و از خداوند بخواهیم آنها را در خلدبرین جای دهد. آنها رفتنداما مسئولان و مسببین این امر و همه ما که در این مسیر احساس مسئولیت نکردیم و برای بهبود اوضاع تلاش نداشتیم، حداقل به آنها احترام بگذاریم و از بازماندگانشان عذرخواهی کنیم و به صراحت بیان کنیم اگر عزیزانتان از بین رفتند، عیبی ندارد ولی ما به شما احترام می‌گذاریم و از بازماندگان این حادثه طلب بخشش می‌کنیم.