کتایون مصری روزنامه‌نگار

«قندی رفت»، «مرد تیتر ایران درگذشت»، «استاد دیگر تیتر نمی‌زند» حسین قندی، مرد شماره یک تیترزنی مطبوعات ایران، امروز خودش، تیتر شد. حالا دیگر کمتر روزنامه‌نگاری است که خبر درگذشت او را نشنیده باشد و از این‌که او دیگر دست به قلم نمی‌برد تا در مطلع خبرها وگزارش‌هامان بهترین تیترها را بزند، آه نمی‌کشد، غافل از این‌که قندی سال‌هاست از جمع ما رفته و مدت‌هاست که مطبوعات از تیترهای لطیف و نکته‌بین او محروم است.  قندی از همان روزی که خانه‌نشین شد، از بین ما رفت، قندی از همان روزی که به خاطر ابتلا به بیماری، قلمش را بر زمین گذاشت و مجبور به ترک تحریریه شد از جمع ما رفته بود؛ دریغ که ما رفتن را فقط در خاک شدن معنا می‌کنیم. مردی که الفبای روزنامه‌نویسی را یاد ما داد، امروز درحالی خبر رفتنش دهان‌به‌دهان می‌شود که روزها وماه‌ها سراغش را نگرفتیم و شاید همین بی‌مهری، رفتنش را سرعت بخشید، استادی که انبوهی از تجربه روزنامه‌نگاری را با خود داشت سال‌ها درخانه ماند تا ثابت کنیم، برای ما تجربه یعنی هیچ!  قندی را 20‌سال است می‌شناسم از آموختن ویراستاری ومدیریت اخبار و روزنامه‌نگاری تخصصی در دانشگاه علامه تا سال‌ها کار با او در روزنامه‌ها، می‌دانم که او با نوشتن هر مطلبی روحیه می‌گرفت و با هر تیتری عصاره سال‌ها واکاوی‌اش را بر کاغذ می‌نوشت. همیشه به دوری از سیاست‌ورزی روزنامه‌نگار و حفظ بی‌طرفی در روزنامه‌نویسی تأکید داشت و شاگردانش را به رعایت اخلاق حرفه‌ای فرامی‌خواند، دریغ که زود خانه‌نشین شد... ما ثابت کردیم قدر قندی و قندی‌ها را نمی‌دانیم.