|  الهه نوری  |    فعال دانشجویی   |

نخستین سالی که بحث مناظره‌های دانشجویی مطرح شد، حدود 4‌سال پیش بود. در آن زمان اطلاع دقیقی از چگونگی برگزاری این مناظره‌ها و ساز و کارش نداشتیم و درواقع فضایی بود که نمی‌دانستیم چه خواهد شد و به همین دلیل هم صرفا از منظر سرگرمی با آن مواجه شدیم. در‌سال ابتدایی که این مناظره‌ها به‌راه افتاد، هنوز ساختار منظمی برایش وجود نداشت و جهاد دانشگاهی مسئولیت به‌راه انداختن این کار را برعهده داشت. درحقیقت طرح برگزاری مناظره‌ها هم به‌دلیل به‌راه‌افتادن کرسی‌های آزاداندیشی در آن سال‌ها آغاز شد. در آن زمان تلاش گسترده‌ای برای گسترش آزاداندیشی به‌راه افتاده بود و نتیجه این شد که خواستند تا این بحث به دانشگاه‌ها راه‌یافته و فضای آکادمیک نیز بتواند در آن سهم داشته باشد. راه‌اندازی این امر هم علاوه‌بر آن‌که شور و نشاط و هیجان بسیاری را به دانشگاه آورد، باعث شد تا بحث‌های آکادمیک در مناظره‌ها مطرح شود و از این‌رو نیز توانست موفق عمل کند و نسبتا و هر‌سال روند آن رو به رشد باشد. هرچند باید پس از گذشت دوره‌ای 15 - 10 ساله درخصوص آثار این مناظره‌ها نظر داد، اما در گام‌های ابتدایی توانست اثرات گسترده و مثبتی در بهبود فضای دانشگاه، گسترش رویه گفت‌وگو و بحث داشته باشد. در زمینه شرکت در این مناظره‌ها هم باید گفت محدودیتی درخصوص رشته وجود ندارد و از طرفی از استان‌های دیگر هم یک تیم می‌تواند بالا بیاید و در مناظره شرکت کند. اگر بخواهم درخصوص تجربه شخصی‌ام از برگزاری و شرکت در این مناظره‌ها بگویم، باید گفت این تجربه در نوع خودش یک تجربه کامل فرهنگی است، چراکه لازم نیست برای انجام کار فرهنگی صرفا برویم تئاتر ببینیم یا در یک کنسرت موسیقی شرکت کنیم. این کار در نوع خود یک کار فرهنگی تمام‌عیار است که می‌تواند اوقات فراغت هیجان‌انگیزی را به‌وجود آورد. ما خود در مناظره‌ای شرکت کردیم و در آن توانستیم اول هم شویم، طی 8، 9 ساعت، 10 منبع را مرور کردیم و مشکلات و پرسش‌هایمان را تلفنی با استادها در میان گذاشتیم و درنهایت در فضای گفت‌وگوی بسیار مهیج محصول آن را ارایه دادیم. اگر می‌خواستیم همه این کارها را به تنهایی انجام دهیم، در قالب یک مقاله آکادمیک می‌شد و دیگر از فضای گفت‌وگویی که دانشگاه و جامعه به آن نیاز دارد، به‌دور می‌ماند درحالی‌که حضور در چنین مناظره‌هایی شرط‌هایی دارد که حضور در چنین فضایی می‌طلبد. فرد باید اطلاعات گسترده‌ای درخصوص موضوع داشته باشد، به خود مسلط باشد، توانایی بحث و جدل بالایی داشته باشد و بتواند حرف‌های خود را با دلیل و مدرک ثابت کند. از این‌رو گسترش چنین فضایی در دانشگاه، علاوه‌بر آن‌که دانشجویان را با فضای گفت‌وگو آشنا می‌سازد، می‌تواند به نفع جامعه هم باشد. جامعه‌ای که می‌دانیم یکی از اصلی‌ترین مشکلاتش عدم وجود فضای بحث و گفت‌وگو و واکاوی
 مسائل و مشکلات است.