شماره ۳۵۵ | ۱۳۹۳ يکشنبه ۲۶ مرداد
صفحه را ببند
عوامل ابتلا به «آب سیاه» و راه‌های درمان آن

|  دکترمحمد فاتحی  |  فوق‌ تخصص چشم   |

تشخیص زودهنگام آب سیاه چشم، باعث می‌شود این بیماری قابل درمان باشد، یعنی می‎توان روند بیماری را متوقف یا کند کرد.
آب سیاه یا گلوکوم بیماری ای است که عصب چشم را درگیر می‎کند. زمانی که فشار داخل چشم از حد طبیعی بیشتر می‌شود این بیماری بروز پیدا می‌کند و این فشار بالا سبب وارد شدن آسیب به عصب بینایی نیز می‌شود. این آسیب پیش رونده بوده و در مرحله نخست باعث کاهش و از دست رفتن دید محیطی شده و با کاهش دید مرکزی احتمال کوری وجود دارد.
این بیماری معمولا در افراد بالای 40 سال بیشتر دیده می‌شود و در اغلب مبتلایان به ویژه در مراحل اولیه علامتی ندارد، به طوری که ممکن است فرد تا سال‎ها این بیماری را داشته، ولی از وجود آن اطلاعی نداشته باشد که این افراد باید حداقل سالی یک بار تحت معاینه چشم‌پزشک قرار گیرند. در خانواده‎هایی که یکی از اعضا مثل پدر، مادر، خواهر یا برادر مبتلا به آب سیاه چشم هستند، معاینات دوره‎ای باید در فواصل زمانی کوتاه‎تری انجام شود تا در صورت مشاهده این بیماری به موقع تشخیص و درمان آن آغاز شود.
گلوکوم یا آب سیاه انواع گوناگونی دارد که شایع‎ترین نوع گلوکوم زاویه باز است که جنبه ژنتیکی، فامیلی و نژادی دارد و تا مراحل آخر بیماری هیچ علامتی ندارد و در معاینات پزشکی تشخیص داده می‌شود، ولی در گلوکوم حاد ممکن است افزایش ناگهانی فشار چشم همراه با درد و تاری دید باشد که پس از تشخیص با لیزر درمان می‌شود. این در حالی است که رشته‎های عصبی که در نتیجه آب سیاه از بین می‌‎رود قابل بازسازی نیست، ولی درمان‎های دارویی و جراحی می‌تواند باعث توقف یا کندشدن سیر بیماری شود.


تعداد بازدید :  72