خداداد عزیزی  پیشکسوت فوتبال

ما ایرانی‌ها عادت کرده‌ایم که هرگاه می‌خواهیم به یک مقصود خاص برسیم، نظرسنجی برگزار می‌کنیم ولی یک مسأله را اشتباهی یاد گرفته‌ایم؛ این‌که نظرسنجی مشورت نیست و باید اسمش را همه‌پرسی گذاشت. برای نظر پرسیدن درباره یک پدیده خاص باید همه جوانب را در نظر گرفت و عدالت را جاری کرد. این‌که با سلیقه شخصی نام چند فرد را کنار هم قرار دهیم و از بیننده‌هایی که تعدادشان فراگیر نیست بپرسیم، کدامیک زیباترند و محبوب‌تر که نامش نظرسنجی نیست. از همه مهم‌تر باید شخصیت و دوره اوج افراد را هم در نظر بگیریم. اشاره‌ام به نظرسنجی‌های مدل جدید برنامه نود است که جدیدا محبوب‌ترین بازیکنان را انتخاب می‌کند. خودم که ندیدم اما شنیدم فردوسی‌پور نام مرا کنار یکسری فوتبالیست جوان قرار داده و از مخاطبانش پرسیده کدامیک محبوب‌ترند؟ در صورتی که این نوع نظرسنجی اصلا عادلانه نیست. مخاطبان برنامه نود اکثرا جوانانی هستند که گوشی‌ به‌دست پای تلویزیون می‌نشینند و به نوع بازی این نسل جدیدی‌ها عشق می‌ورزند؛ آنها اصلا بازی‌های مرا یادشان نیست که بخواهند رای دهند. شاید بپرسید پس چرا در این نظرسنجی اول شدی؟ دو دلیل دارد، یکی این‌که مردم به واسطه بازی‌ در جام‌جهانی و البته دیدار ایران و استرالیا با خداداد عزیزی خاطرات خوبی دارند، دوم این‌که نسل جوان صداقت و رک‌گویی‌ام را می‌پذیرد ولی اینها دلیل نمی‌شود که نظرسنجی غیرمعقولانه گذاشته شود و مردم هم مرا انتخاب کنند.این جملات به این دلیل نیست که تصور کنید از انتخابم ناراحتم؛ نه، خیلی هم خوشحالم و از همه مردمی که به من رای دادند تشکر می‌کنم ولی روی اصل داستان بحث دارم. اینها را باید بگذارید کنار شنیده‌هایم مبنی بر این‌که قرار است بین من، فرهاد مجیدی و علی کریمی نظرسنجی بگذارند؛ آیا من در آن نظرسنجی رای دارم؟ هرگز ندارم؛ چون آن نظرسنجی هم منطقی نیست و هرگز نمی‌تواند جنبه علمی داشته باشد. می‌ترسم چندی دیگر نامم را کنار نام کارلوس کی‌روش بگذارند و بگویند کدامیک محبوب‌ترند؟! مردم هم به کی‌روش رای  دهند و تمام حرف‌های حق ما را زیر سوال ببرند. البته که نیت فردوسی‌پور در این مورد خیر بوده ولی چه خوب است او برای بالا رفتن کیفیت برنامه‌اش هم که شده انسان‌ها را با هم‌رده‌های خودشان بسنجد و البته منافع شخصی را در برنامه‌اش كنار بگذارد.