اثرات مخرب آلودگی نوری بر انسان و محیط‌زیست به مراتب جدی‌تر از حد انتظار ما است. چه بهتر است ببینیم آلودگی نوری از کجا شروع شد و کشورهای پیشتاز تا به حال چه کرده‌اند؟ زمانی را تصور کنید که هنوز انسان‌ها در غارها زندگی می‌کردند یا چرا آن‌قدر دور همین چند قرن اخیر. فکر می‌کنید روال زندگی آنان در طول شبانه‌روز چگونه بود. آنان مجبور بودند امورات زندگی‌شان را با طلوع و غروب خورشید تنظیم کنند. با اولین سپیده بیدار شده و با پایین رفتن خورشید به بستر بروند. درحقیقت سیکل زندگی طبیعی انسان به همین منوال است. ساعت درونی بدن و ریتم‌های رفتاری در طول تاریخ بشریت با همین زمان‌بندی شکل گرفته و رفتارهای سالم و طبیعی انسان را تثبیت کرده‌اند. شما مطمئن باشید اگر غیر این بود خداوند در مراحل پیدایش زمین حتما لامپ را نیز در آفرینش خود قرار می‌داد. اما وجود هر نور مصنوعی برای انسان لازم نبود چرا که سلامت او و اطرافش را به خطر می‌انداخت... انسان‌ها در طول تاریخ سعی کردند از عوامل طبیعی مانند جمع‌آوری کرم‌های شب‌تاب، ساخت شمع، استفاده از روغن‌های حیوانی و سوزاندن چوب برای روشن ساختن اطرافشان بهره‌مند شوند.
این روال تا اختراع برق توسط ادیسون ادامه داشت و همان‌طورکه اول وسیله‌ای اختراع می‌شود و بعدها فرهنگش می‌آید رفته‌رفته استفاده از لامپ و برق در تمام خانه‌ها، ادارات، خیابان‌ها و بزرگراه‌ها شیوع پیدا کرده و پا از حیطه خود فراتر نهاد و به وسیله‌ای جهت سرگرمی و به‌وجود آوردن زیبایی‌ها و رنگ‌های خیره‌کننده در آب‌نماهای ساختمان‌ها، برج‌ها و... انجامید. سالیان‌سال مردمان روستا و شهرها بدون هیچ زحمتی به سادگی به نظاره ستاره‌های دنباله‌دار و گاه بارش‌های شهابی می‌نشستند اما به‌نظر می‌رسد نوعی سنت‌گریزی (همانگونه که در جوان‌های امروز می‌بینیم) دیده شد و سیل هجوم به سمت نور بدون توجه به استانداردهای احتمالی را در دهه‌های اخیر شاهد بودیم. اما از دست رفتن ستارگان چیز کمی نبود که بتوانیم آن را نبینیم. اولین مطالعات را ستاره‌شناسان حدود ۴۰سال پیش درخصوص آلودگی نوری داشتند. چرا که پیش از محسوس بودن این افزایش روشنایی برای سایر افراد تجهیزات دقیق ستاره‌شناسان متوجه چنین شرایطی شده بود. کم‌فروغ‌تر شدن ستاره‌گان در شهر‌های بزرگ آنان را بر آن داشت تا چرایی موضوع را جویا شوند.
اما توجه جدی به این مسأله و تصویب اولین قوانین در سطوح منطقه‌ای، استانی و ملی به چند‌سال پس از آن موکول شد. اولین گردهمایی علمی بین‌المللی در این‌باره در اکتبر ۱۹۵۵ در ایتالیا و با موضوع آلودگی نوری ابعاد و احتمال وقوع برگزار شد و به فاصله ۲سال اولین قانون محلی مبارزه با آلودگی نوری در ایتالیا به تصویب رسید. یکی از اولین و برجسته‌ترین قوانین مقابله با آلودگی نوری مربوط به ناحیه لومباردی کشور ایتالیاست که در سال ۲۰۰۰ به تصویب رسید و به الگوی مناسبی برای سایر مناطق و کشورها مبدل شد. کشورهای آمریکا و استرالیا نیز از پیشتازان این مبارزه هستند. در این‌جا به چند بند از قانون منطقه لومباردی توجه کنید. سیستم‌های روشنایی باید به وسیله سیستم‌هایی که قابلیت کم‌کردن میزان تابش نور را پس از ساعات خاموشی شبانه دارند، پشتیبانی شوند.
سیستم‌های روشنایی باید مجهز به لامپ‌هایی با حداکثر بازده باتوجه‌به فناوری روز باشند. مقامات دولتی باید ترویج‌کننده اصولی باشند که در این قانون به آنها اشاره شده است و اولین کسانی هستند که کاربرد صحیح این قوانین را کنترل خواهند کرد. نصب‌کنندگان وسایل روشنایی تنها مجاز به نصب وسایلی هستند که روی آن قید شده باشد مطابق با قوانین مقابله با آلودگی نوری با مصرف حداقل انرژی منطبق با قانون منطقه لومباردی.