شهروند| عملکرد کشتی‌گیران ایرانی در رقابت‌های آمریکا به قدری درخشان بود که حالا همه‌جا از پیروزی‌های غرورآفرین ملی‌پوشان حرف می‌زنند. آنها با اقتدار و در خاک آمریکا این تیم قدرتمند را در فینال شکست داده و توانستند بار دیگر بر بام جهان بایستند. یکی از نفراتی که نقش تأثیرگذاری در این قهرمانی داشت، کمیل قاسمی بود؛ آزادکار سنگین‌وزن کشورمان که با برتری مقابل کشتی‌گیر آمریکایی توانست جام قهرمانی را به مردم ایران هدیه کند. او بابت عملکرد خود بسیار خوشحال است و نقش هواداران ایرانی را در این قهرمانی بسیار پررنگ می‌داند. قاسمی البته گلایه‌هایی هم از مسئولان ورزش کشور دارد که به اندازه شایستگی کشتی‌گیران از آنها تقدیر نمی‌کنند. گفت‌وگوی «شهروند» با این کشتی‌گیر قهرمان را می‌خوانید:
* کاری کردید کارستان؛ فکر می‌کردید قهرمان شوید؟
ممنون. هدف ما از مدت‌ها پیش جز قهرمانی نبود. همه کار انجام داده و کاملا آماده کسب جام بودیم. ما با شرایط بسیار خوبی به آمریکا رفتیم و با همدلی و صمیمیت خاصی توانستیم موفق شویم.
* به نظرت اصلی‌ترین عامل این موفقیت چه بود؟
بیشترین نقش را در این قهرمانی رسول خادم دارد. او با تلاش‌های شبانه‌روزی خود در فدراسیون توانست تیم خوبی را جمع و جور کند. فراموش نکنید خادم به غیر از مربیگری امور مدیریتی را هم انجام می‌داد. البته همه بچه‌ها نیز زحمت کشیدند و فعل خواستن را به خوبی صرف کردند. این‌که توانستیم در خاک آمریکا قهرمان شویم و بار دیگر پرچم ایران را در این کشور به اهتزاز در آوریم، امری بسیار مهم بود.
* به نقش خادم اشاره کردی؛ چرا رسول خادم که چند ماه پیش مورد حمله منتقدان قرار گرفته بود، حالا ناگهان محبوب شده است؟
اینها از خاصیت پیروزی است. همیشه اینطور است که وقتی یک تیم می‌بازد و اتفاقی منفی رخ می‌دهد همه از مدیران بد می‌گویند اما وقتی پیروز می‌شوند سرمربی و ورزشکاران عزیز می‌شوند. خادم واقعا زحمات زیادی می‌کشد و آن انتقادها هم حقش نبود. او توانایی‌هایش را اثبات کرد و دیگر جایی برای انتقاد نیست.
* البته خیلی‌ها معتقدند سطح این مسابقات چندان بالا نبود؛ این مسأله را قبول داری؟
نمی‌دانم چرا برخی می‌خواهند قهرمانی ما را لوث کنند.حریفان ما با تمام قوا به مسابقات آمده بودند. اگر به ترکیب آمریکا و جمهوری آذربایجان نگاه کنید متوجه همه‌چیز می‌شوید. این دو تیم همه قهرمانان کشور خود را آورده بودند، درحالی‌که تیم ایران با تلفیقی از جوانان و باتجربه‌ها پا به رقابت‌ها گذاشت اما دیدید که جوانان ما هم اقتدار لازم را نشان دادند و به موفقیت رسیدند. متاسفانه برخی افراد تحت هر شرایطی انتقاد می‌کنند و این مسائل است که به کشتی ایران ضربه می‌زند.
* به بازی فینال فلش‌بک بزنیم؛ جایی که تو برگزارکننده آخرین مسابقه بودی و برای قهرمانی ایران نیاز به برتری تو بود؟ آن لحظات چه حس و حالی داشتی؟
من از مدت‌ها پیش فکر می‌کردم که مقابل دلاگنف قرار بگیرم. راستش را بخواهید اول از هرچیز کمی ترسیده بودم، چون اگر می‌باختیم شانس قهرمانی‌مان را از دست می‌دادیم. این حس واقعا بد بود که با شکست من دیگر ایران قهرمان نمی‌شود. در این شرایط سعی کردم بیشتر کشتی را اداره کنم و برای حمله‌کردن سعی زیادی انجام ندهم. خوشبختانه کارم نتیجه داد و به برتری رسیدم. شاید باورتان نشود همین حالا 2، 3 دقیقه از آن کشتی را اصلا یادم نیست!
* این‌قدر استرس داشتی؟
شاید بیشتر از چیزی که شما فکر کنید. من کشتی‌های مهم‌تری هم گرفته بودم اما شاید چون سرنوشت قهرمانی در دستم بود، این استرس به سراغم آمد. خوشحالم که شرمنده مردم نشدم و توانستم گام بزرگی بردارم. البته نباید فراموش کنید که من چند ماه از میادین به دور بودم و حتی دیرتر از سایر ملی‌پوشان به اردوها ملحق شدم اما خداراشکر توانستم عملکرد خوبی داشته باشم.
* ایرانی‌های مقیم آمریکا هم استقبال خوبی از مسابقات داشتند؛ حتی سایت فدراسیون جهانی کشتی نیز به تمجید از هواداران ایرانی پرداخته بود...
من دست تک‌تک این عزیزان را می‌بوسم که تنهایمان نگذاشتند. با این‌که هزاران کیلومتر دور از ایران بودیم اما هرگز احساس غربت و تنهایی نکردیم. شخصا در دو بازی آخر تصور می‌کردم در سالن 12هزار نفری آزادی کشتی می‌گیرم. آنها واقعا سنگ تمام گذاشتند و تشکر ویژه‌ای دارم. برخی از این هواداران از کشورهای دیگر هم آمده بودند و اینطور نبود که همه مقیم آمریکا باشند. خوشحالم که توانستیم خنده را بر لبانشان بنشانیم.
* با این قهرمانی انتظارت از مسئولان وزارت ورزش چیست؟
ما چند‌سال است از امکانات می‌گوییم اما هیچ اتفاقی نمی‌افتد. واقعا متاسفم که کشتی به‌عنوان ورزش اول ایران هنوز مورد حمایت مسئولان قرار نمی‌گیرد. امیدوارم این قهرمانی تلنگری باشد برای این‌که کمی به کشتی توجه کنند. جا دارد یک‌بار دیگر از رسول خادم تشکر کنم که با وجود همه کاستی‌ها اجازه نداد احساس بدی داشته باشیم. اگر حمایت‌های خادم نبود، هرگز به این قهرمانی نمی‌رسیدیم.
* برنامه‌ات برای آینده چیست؟
فعلا که قصد دارم چند روز استراحت کنم اما زمان زیادی برای این کار نیست. خیلی زود باید تمرینات را شروع کنیم و آماده مسابقات بعدی شویم. تا چشم به هم بزنیم مسابقات المپیک از راه می‌رسد و باید در این رقابت‌ها خودمان را محک بزنیم. امیدوارم در آن عرصه نیز موفق باشیم.
* به‌عنوان سوال آخر، چقدر برای خودت شانس کسب طلای المپیک را قایل هستی؟
بسیار خوشبینم که به این مهم دست پیدا کنم. البته مصدومیت جزیی دارم و امیدوارم این مشکل رهایم کند و بتواند برای کشورم افتخار بیافرینم. البته تأکید می‌کنم که بدون حمایت نمی‌شود در المپیک موفق بود.