در 81 سالگی با کوله‌باری از کارهای خیر دیده از جهان فرو بست. عشق به کودکان را با تمام وجود احساس کرد و 2 مدرسه به‌نام‌های فرزانه1 و فرزانه2 از خود به یادگار گذاشت. صحبت از حاج محمد شریف فرزانه، خیر نیک‌اندیشی است که چندی پیش جامعه خیرین مدرسه‌ساز غم از دست دادن او را احساس کرد. در گفت‌وگویی، «داوود فرزانه» پسر این خیر نیک‌اندیش از زندگی پدرش برایمان می‌گوید؛
«داوود فرزانه» پسر این خیر گرانقدر، خاطرات پدر را این‌گونه بیان می‌کند: «پدرم ‌ سال ۱۳۱۰ در منطقه شمیران تهران متولد شد. هیچ‌گاه در زندگی‌اش دست از تلاش و کوشش نکشید و در انجام کار خیر لحظه‌ای درنگ نمی‌کرد. حدود ۱۵-۱۰‌سال پیش زمانی که در بسیاری از مناطق کشور ازجمله شهر تهران نیاز به مدرسه‌سازی بسیار احساس شد، پدرم با علاقه وافری که به مدرسه‌سازی و کودکان داشت، وارد این حوزه شد و ۲ مدرسه هم به نام فرزانه ۱ و ۲ در منطقه یک تهران محله (دربند و درآباد) احداث و مدرسه سوم خود را هم در نیاوران مراحل اولیه آن را شروع کرده بود ولی عمرشان به ساخت آن
کفاف نداد».
«فرزانه» همچنین ادامه می‌دهد: «پدرم عاشقانه کودکان را می‌پرستید و در مجامع دانش‌آموزی حضور داشت و ارتباط بسیار نزدیک و خوبی با بچه‌ها برقرار می‌کرد و هرازچندگاهی سری به مدارس‌اش می‌زد و از نزدیک با بچه‌ها ملاقات داشت. زمانی که خوشحالی را در وجود دانش‌آموزان مدارس‌اش احساس می‌کرد از شادی آنها بسیار خرسند می‌شد. دانش‌آموزان هم او را بسیار دوست داشتند و حتی جشن تولد پدرم را نیز در مدرسه برگزار می‌کردند».
وی همچنین اظهار داشت: «پدرم همیشه این نکته را مدنظر داشت که کودکان ما آینده کشور و میهن عزیزمان را می‌سازند و فراهم آوردن شرایط تحصیل برای فرزندان ایران امری ضروری است، به همین دلیل زمانی‌که از بحث مدرسه‌سازی آگاهی پیدا کردند، بدون درنگ آغاز به‌کار کردند، چون یکی از نیازهای اصلی کشور را وضع تحصیلی مناسب برای دانش‌آموزان می‌دانستند».
وی در آخر اضافه کرد: «دوست دارم و امیدوارم بتوانم روزی مسیر پدر را ادامه بدهم زیرا همه انسان‌ها روزی از این دنیا باید بار سفر خود را ببندند و تنها اعمال و کارهای نیک است که از انسان باقی‌می‌ماند».