بیژن ذوالفقارنسب کارشناس ورزشی

به اعتقاد من، ورزش ایران در‌سال 93 به‌طورکلی عملکرد موفقی نداشت. برای اثبات این ادعایم دلیل دارم. تیم‌ملی کشورمان در بزرگترین تورنمنت فوتبالی دنیا نه نتایج خوبی گرفت و نه حتی بازی‌های مناسبی ارایه کرد. برخلاف خوشبینی‌های موجود ما می‌توانستیم مقابل نیجریه و بوسنی نتایج به مراتب مطلوب‌تری کسب کنیم اما درنهایت آن شد که دیدیم. دیگر آوردگاه بزرگ ورزش در سال گذشته، بازی‌های آسیایی اینچئون بود که کاروان ما عملکرد خوبی نداشت و نسبت به دوره گذشته به وضوح افت کردیم. اگر این 2 رقابت مهم (جام‌جهانی و بازی‌های آسیایی) را میزان‌الحراره‌ای در نظر بگیریم، باید بگویم دمای بدن ورزش ما در‌سال گذشته سرد بود.
سال 1393 اتقاقات خوبی هم داشت اما درست مثل چند‌سال اخیر غلظت اتفاقات منفی بیش از وقایع مثبت بود. در این شرایط و درست مانند سال‌های اخیر چاره‌ای غیر از امید و پهن کردن فرش قرمز برای‌ سال شمسی پیش رو نداریم. امیدوارم در سال 1394، میزان تعامل روسای ورزشی با ورزشی‌ها و افراد متخصص در هر رشته بیشتر و بیشتر شود؛ به‌حدی که دیگر جایی برای غیرورزشی‌ها و اقدامات گاه ویرانگرشان نباشد. دیگر آرزوی ورزشی من برای ‌سال 1394، اختصاص بودجه‌ای مناسب، امکانات و انتظارات ما از رشته‌های مختلف است.
به شکل معمول باید بودجه بیشتری به ورزش‌های مدال‌آوری مانند تکواندو، کشتی آزاد و فرنگی، وزنه‌برداری و والیبال و بسکتبال اختصاص داده شود و در عوض پول بیت‌المال در رشته‌هایی که می‌دانیم به هر دلیلی در کوتاه‌مدت توان افتخارآفرینی برای ما را ندارد، تلف نشود! آرزوی دیگر من، مدیریت درایتمندانه در همه رشته‌هاست. مدیر، مهم‌ترین بخش بدنه یک سازمان، گروه یا یک باشگاه ورزشی است و به سرانجام رساندن یک پروژه، بستگی تام و تمامی به او دارد. سخن کوتاه و آرزو می‌کنم فوتبال و ورزش ما در‌ سال شمسی پیش‌رو، مدیران خوب و لایقی را بالای سر خود ببیند چون مدیریت صحیح، یک اصل اصیل و میانبری برای رسیدن به اهداف متعالی است.