۷۷ سال پیش، برابر با بیست و پنجم اسفند ۱۳۱۶ خورشیدی، هوشنگ گلشیری، نویسنده معاصر ایرانی و سردبیر مجله کارنامه در اصفهان به دنیا آمد. گلشیری دوران کودکی خود را در آبادان گذراند و در سال ۱۳۳۸ تحصیل در رشته ادبیات فارسی را در دانشگاه اصفهان آغاز کرد. او با نگارش رمان کوتاه «شازده احتجاب» در اواخر دهه ۴۰ خورشیدی به شهرتی فراوان رسید. بسیاری این کتاب را از جمله قوی‌ترین داستان‌های ایرانی خوانده‌اند. گلشیری با تشکیل جلسات هفتگی داستان‌خوانی و نقد داستان از سال ۱۳۶۲ تا پایان عمر خود نسلی از نویسندگان را پرورش داد که در دهه ۷۰ خورشیدی به شهرت رسیدند. او همچنین از بنیانگذاران حلقه ادبی جُنگ اصفهان بود. منتقدان ادبی، گلشیری را بعد از صادق هدایت از تأثیرگذار‌ترین داستان‌نویسان ایرانی سده ۲۰ میلادی، دانسته‌اند. هوشنگ گلشیری ۱۶ خرداد ۱۳۷۹ در سن ۶۱ سالگی، بر اثر ابتلا به بیماری مننژیت که نخستین نشانه‌های آن از پاییز ۱۳۷۸ خورشیدی پدیدار شده بود، در بیمارستان ایران‌مهر درگذشت. او را در امامزاده طاهر شهر کرج به خاک سپردند.