صادق ورمزیار پیشکسوت استقلال

انتخاب فرهاد مجیدی به‌عنوان محبوب‌ترین فوتبالیست دو دهه اخیر اسقلال، چندان عجیب نبود؛ به‌ویژه در عصری که عکس‌های دلربا در اینستاگرام و شبکه‌های اجتماعی، روزبه‌روز که نه، ثانیه‌به‌ثانیه به مجبوبیت و هواداران یک بازیکن معمولی می‌افزاید، چه رسد به فرهاد مجیدی که محبوبیتش بین آبی‌ها تثبیت شده است. این اتفاق در عصر حاضر رخ داد؛ عصری که بازیکنان بیشتر به خاطر فاکتورهای فیزیکی موردپسند هواداران قرار می‌گیرد و درست مانند جامعه ما، عناصر ظاهری‌تر بیشتر به چشم می‌آیند. مطمئن باشید اگر این نظرسنجی 7 یا 8‌سال پیش انجام می‌شد علیرضا منصوریان با 50‌درصد آرا محبوب‌ترین بازیکن استقلال می‌شد و مجیدی همان 17، 18‌درصدی را که دیشب منصوریان رای آورد به خود اختصاص می‌داد.
متاسفانه در ورزش ما با سپری شدن زمان آنهایی که برای مجموعه‌شان زحمت کشیده‌اند و فوتبال خوبی ارایه داده‌اند از ذهن‌ها پاک می‌شوند. مگر کسی می‌تواند منکر محبوبیت حسن روشن یا مجید نامجومطلق شود؟ مجید همان بازیکنی است که در فضایی به اندازه یک کیوسک تلفن، 2 نفر را دریبل می‌زد. هنوز هم پس از انقلاب‌هافبکی همتای مجید در فوتبال ایران دیده نشده است اما اگر از جوانان 18، 19 ساله بپرسید، خیلی‌ها او را نمی‌شناسند! البته نمی‌توان به کسی خرده گرفت چون جبر زمانه چنین می‌خواهد. امروزه با وجود امکاناتی همچون موبایل، اس‌ام‌اس، اینستاگرام و... خیلی سریع یک بازیکن بین هواداران تیم‌ها محبوب یا منفور می‌شود. پس اگر قرار باشد چنین نظرسنجی بین کل بازیکنان یک باشگاه انجام شود بهتر است کار کارشناسی روی آن صورت بگیرد تا شایسته‌ترین افراد برای این منظور انتخاب شوند. البته منکر محبوبیت مجیدی بین نسل جدید هواداران نیستم. او 4 بار دروازه پرسپولیس را باز کرده اما مگر لیورپولی‌ها صرفا به خاطر گل‌هایی که یک بازیکن متوسط به نام دنی مورفی به بازیکنان منچستریونایتد می‌زد، او را بیشتر از بازیکنان همیشه در خدمتی مثل جرارد دوست داشتند؟ هرگز این‌گونه نبود. مجیدی برای استقلال مهره‌ای کلیدی بوده اما منصوریان قبل از او در این تیم زیباترین بازی‌ها را انجام می‌داد و ستاره بود. به‌هرحال حرف آخر من، توجه به همه پیشکسوتان و افتخارآفرینان استقلال است، نه آنهایی که دیرتر از بقیه خداحافظی کردند.