[ شهروند ] در روزهای اخیر کمپین IRANTTB# یا همان کارزار مجازی «سه انگشت» که بعد از انتشار اخبار مربوط به حمایت شماری از قدرت‌های جهانی از ادعاهای باطل اماراتی‌ها بر سه جزیره همیشه ایرانی «تنب بزرگ»، «تنب کوچک» و «ابوموسی» به راه افتاده؛ با استقبال غریبی در تایم‌لاین فارسی شبکه ایکس یا همان توئیتر سابق- و به تازگی هم اینستاگرام و دیگر رسانه‌های جمعی- مواجه شده است. این واقعیت که این پویش تمام ایرانی که هفته گذشته به پیشنهاد رضا رشیدپور- که از مردم ایران خواست با هشتگ IRANTTB# و عکس «سه انگشت» از جزایر سه‌گانه ایران حمایت کنند- در شبکه اجتماعی ایکس (توییتر سابق) راه افتاده، بعد از هشتگ یحیی سنوار- که حاصل حمایت جهانی از قهرمان مقاومت فلسطین بود- توانسته در رتبه دوم جنبش‌های مجازی در چند روز گذشته قرار گیرد، حکایت از حمایت تام و تمام ایرانیان و فارسی‌زبانان از مالکیت ابدی ایران بر این سه جزیره دارد.
در مطلبی که در پی می‌آید؛ رضا رشیدپور مجری تلویزیون و بازیگر سینما درباره نقطه آغاز، تحولات و حقایقی درباره این کمپین یا پویش مجازی صحبت می‌کند. او در صحبت‌هایش با ایرنا نیز درباره پویش مجازی «سه انگشت- برای جزایر سه‌گانه ایرانی» گفته که «ما مردم ایران با یک حرکت جمعی توانستیم نماد کشور امارات را به نفع ایرانی‌ها و حرف حق خودمان مصادره کنیم؛ و از این پس، اماراتی‌ها با دیدن تندیس سه انگشت در کشورشان به یاد جزایر ایرانی خواهند افتاد»...
رضا رشیدپور نقطه آغاز و نحوه شکل‌گیری این پویش را چنین توضیح داده است: «برای چندمین بار، بیانیه شورای همکاری کشورهای خلیج فارس علیه جزایر ایرانی به پشتوانه قدرت‌های بزرگ از جمله این‌بار اتحادیه اروپا صادر شد- که هر ایرانی از شنیدن این خبر دچار حس ناخوشایندی می‌شود. با این حال این بیانیه جدید تفاوت‌های اساسی با دفعات قبلی داشت- که مهم‌ترینش این بود که در شرایطی صادر شد که دولت جدید در کشور مستقر شده بود و هم‌چنین به خاطر مسائل منطقه‌ای، ایران در موضع خاصی قرار گرفته بود و همین‌ها این احساس را به وجود آوردند که نیاز به واکنش درست مردمی وجود دارد و دنیا باید متوجه این ماجرا شود که مردم ایران مدافع تمامیت ارضی‌شان هستند. بنابراین به عنوان شهروند احساس وظیفه کردم که در حد توان خودم کار کوچکی انجام دهم- و این کار کوچک در نهایت تبدیل به یک اتفاق بزرگ ملی شد».
نماد اماراتی، واکنش ایرانی
این هنرمند و مجری درباره دلیل بهره‌گیری از نماد سه انگشت می‌گوید: «این نماد با حروف اختصاری w.v.l به معنای پیروزی، برتری و عشق است. احساس کردم اگر بتوانیم با یک حرکت جمعی این نماد را به نفع ایرانی‌ها و حرف حق خودمان مصادره کنیم، خیلی جذاب است. من سال‌ها در دوبی زندگی کردم و می‌دانم تندیس این نماد را در چندین جا قرار داده‌اند. از این به بعد خود اماراتی‌ها وقتی از جلوی این تندیس رد بشوند، به یاد جزایر ایرانی می‌افتند. خوشحالم که سه انگشت الان به عنوان نماد جزایر ایرانی شناخته می‌شود».
رتبه دوم توئیتر
رشیدپور درباره این که این پویش توانسته در رتبه دوم جنبش‌های مجازی در چند روز گذشته قرار گیرد، می‌گوید: «باید توجه داشت که این هشتگ بعد از شهادت یحیی سنوار ایجاد شده- که چون هشتگ سنوار از کشورهای مختلف پیگیری می‌شد، هشتگ iranttb توانست رتبه دوم تایم‌لاین فارسی شبکه ایکس را کسب کند و خوشبختانه بدون این که اقدامی کرده باشیم، کار به دیگر شبکه‌های اجتماعی هم کشیده است».
دشمن علیه ایران
رضا رشیدپور درباره واکنش‌هایی که در فضای مجازی درباره حمایت ایرانیان از مالکیت جزایر سه‌گانه صورت گرفته؛ می‌گوید: «جنگ روانی بزرگ نسبت به مردم ایران راه افتاده و رسانه‌های بزرگ هر کدام به نوعی در حال راهبری یک جنگ شناختی علیه افکار عمومی ایران هستند- که در دو شاخه پیگیری می‌شود: شاخه اول بدبین کردن افکار عمومی دنیا نسبت به ایران و ایرانیان است و شاخه دوم نیز بازی با افکار عمومی مردم داخل ایران نسبت به سرزمین، هویت و موفقیت‌هایشان است».
این مجری صداوسیما درباره فحاشی‌هایی هم که در چند روز گذشته تحمل کرده؛ می‌گوید: «عده‌ای فکر می‌کنند با روش‌های مختلف جنگ رسانه‌ای می‌توانند آدم‌ها را داخل مارپیچ سکوت بیندازند. گمان باطل‌شان این است که ما در دفاع از سرزمین‌مان با چهار تا فحش کم می‌آوریم. عده‌ای که تکلیف‌شان معلوم است شروع به حرکتهای جمعی و گفتن حرف‌های مبتذل برای تخریب من کردند. اما به قول حضرت مولانا «از قضا سرکنگبین صفرا فزود». من واکنش‌های عصبی، فحاشی و لجن‌پراکنی را که می‌دیدم انرژی‌ام چند برابر می‌شد. همه ایرانیان همین‌طور هستند. آدم وقتی می‌بیند حریف نادوستش هیچ راهی جز فحاشی ندارد، انگیزه و انرژی‌اش چند برابر می‌شود».
آینده پویش
رشیدپور درباره آینده این پویش می‌گوید: «این کمپین بسیار گسترده‌تر به کار خود ادامه خواهد داد. برنامه‌ریزی مفصلی برای کارهای میدانی بزرگ شده که نیازمند هماهنگی‌های بین‌بخشی و حاکمیتی است. با صدای بلند عرض می‌کنم که ما به هزار تومان پول از هیچ سیستم دولتی نیاز نداریم. این پویش این قدر قوی است که تمام هزینه‌هایش را مردم و رفقا می‌پردازند. اما برای هماهنگی‌ها و صدور مجوزها و اقدامات این‌چنینی نیاز به کارهای بین‌بخشی داریم. مثلا برای ورود به جزایر سه‌گانه یا انجام حرکتهای خیابانی به مجوزهای خاص نیاز داریم. اما دوباره تاکید می‌کنم در این پویش به یک ریال حمایت دولتی و حاکمیتی نیاز نداریم».