هادی ساعی عضو شورای شهر

امروز شرایط طوری شده که هر کس در زندگی روزمره، تنها به فکر خود و منافع خود است. افراد درصدد اين هستند كه تنها، شرایط را برای خود مهیا كنند و در این میان، دیگران برایشان اولویت ندارند یا اولویت کمتری دارند. اگرچه این موضوع، امری معقول و طبیعی است که هرکس به خود توجه داشته باشد، اما دیگران نیز باید برای ما اهمیت داشته باشند. امروزه همه افراد، بیشترین حق را به خود می‌دهند. اگر افراد کمی از حقی که برای خود قایل هستند را برای دیگران نیز قایل باشند، بسیاری از مسائل، خود به خود منتفی می‌شوند؛ و این امر می‌تواند موجب ایجاد همبستگی و روحیه یاری رسانی در جامعه شود. لذا معتقدم مردم باید حق یکدیگر را در سطح جامعه محترم بشمارند و در مرحله بعد، به دنبال همبستگی و روحیه یاری‌رسانی باشیم. چراکه این دو را در ارتباط مستقیم با یکدیگر می‌بینم. گمان می‌کنم در سال‌های پیش، همبستگی در جامعه ایران بسیار پر رنگ‌تر از امروز بود. زندگی ماشینی‌ای که بر ذهن و جان همه انسان‌ها سایه افکنده، تأثیر مستقیمی در تحلیل همبستگی جامعه دارد. زندگی ماشینی، بسیاری از روابط را در میان دوستان و خانواده‌ها مخدوش کرده و موجب شده که افراد برای دوستی، پا پیش نگذارند و برای کمک‌رسانی به یکدیگر پیش دستی نکنند. به نظر می‌رسد که دلیل اصلی این معضلات، مشکلات اقتصادی است. طبیعتا رفع مشکلات و سامان دادن شرایط زندگی شخصی اولویت دارد.
تجربه نشان داده است که با آموزش و تکرار ارزش‌های اخلاقی، انسانی و اجتماعی، می‌توان به نتایج خوبی دست یافت. امروز بیش از هر زمان دیگری به آموزش و تکرار نیازمندیم. دلیل مهم دیگری که موجب کمرنگ شدن همبستگی و مشارکت اجتماعی شده است، بی‌اعتمادی است. این زخم عظیم باعث کم رنگ شدن مشارکت اجتماعی شده است و احتیاج به ترمیم
 دارد.