احمدرضا دالوند

عشق و کنجکاوی برای هرچیز همواره مزیتی بزرگ بوده و خواهد بود، اما در جهانی که در آستانه گذر از « عصر اطلاعات » /Age Information به « عصرمفاهیم »Conceptual Age/ است، عشق و کنجکاوی برای یک شغل، موفقیت، یک رشته یا حتی یک سرگرمی اهمیتی بسیار بیشتر یافته است.
برخورداری از موهبت عشق و نعمت کنجکاوی در دنیای کانسپچوال کمتر از برخورداری از دانشِ روزآمد نیست.  هنوز در مراحل آغازین گذر از عصر اطلاعات به عصر مفاهیم هستیم؛ و آشکارا در همه کشورها – ازجمله در ایران – فرصت‌های آموزشی، حتی بدون پشتوانه مدارس، دولت‌ها، بنگاه‌ها، مراکز دینی (کلیساها و مساجد و...)، آموزشگاه‌های غیردولتی در اختیار همگان وجود دارد. می‌خواهم بگویم بسیاری از چیزهایی که افراد می‌خواهند بدانند و حتی بیش از انتظارشان در « وب» وجود دارد. به‌ویژه اگر به فناوری آن نیز آشنا باشی. حالا دیگر، این سطحِ همه جا گسترِ دانش‌بنیان به‌سرعت درحال گسترش است. البته هنوز هم آدم‌های غیرقابل تغییر درهمه جا پیدا می‌شوند؛ آنان این گونه پرورش یافته‌اند و تا حد زیادی ساخته و پرداخته شیوه آموزش و مدارسی هستند که یک هدف را دنبال می‌کرده‌اند: تولید کارکنانی برای پر کردن چارت سازمانی اداراتی نا کارآمد... ، و این از ویژگی‌های عصر صنعتی بود که افراد را با گزینه‌هایی از قبل تعریف شده و در ردیف‌هایی از پیش مقرر شده به کار می‌گمارد (چارلی چاپلین این پدیده را پیشگویانه در اوایل قرن گذشته در فیلم عصر جدید نشان داد)، اما اکنون تعداد گزینه‌ها به میزان تعداد انسان‌هایی که به پیوند «باند پهن» دسترسی دارند، فراوان شده است. حالا دیگر تعریف «پرسپکتیو» نیز هیچ شباهتی به تعاریف منجمد و به شدت کهنه کتاب‌های درسی ندارد.  شیوه بیان ادبی و رمان نو، طرز پردازش یک تابلوی نقاشی، چگونگی طراحی یک پوستر یا یک روزنامه هم متاثر از روح زمانه است.
تعداد زیادی از مشاغل در دوران انفجار اطلاعات دربردارنده تعاملات شخصی و عاطفی با سایر انسان‌هاست. (در آینده نه‌چندان دور فقط با برخورداری از IQ، آنچنان که در دوران صنعتی بود، نمی‌توان گلیم خود را از آب بیرون کشید) این تأملات هیچگاه قابل برون‌سپاری نیست، ماشینی نخواهند شد، و نیاز به آن هر چه که از جهان صنعتی و فرا صنعتی به پیش می‌آییم و به «عصرمفاهیم»Conceptual Age/ نزدیک‌تر می‌شویم بیشتر می‌شود. بشریت از آغاز انقلاب صنعتی بیش از حد از نیمکرۀ چپ مغزش ( بخش استدلالی و حسابگر مغز ) استفاده کرده است؛ اینک نیاز به ترکیبی انسانی از عشق و عاطفه فرا می‌رسد و لزوم بهره‌گیری از نیمکره راست مغز( بخش شهودی و لیریک مغز) حیاتی‌تر می‌گردد.  حالا دیگر بهره هوشی IQ، حاصل جمع بهره عشقCQ، و بهره کنجکاویPQ است تا جهانِ مالامال ازکانسپت و دانش در سرمای سرد و فلزی تکنولوژی خالی از عشق و تهی از کنجکاوی نماند.