| علي‌اكبر فلاح | عضو فعال سازمان جوانان هلال‌احمر |
خيرانديشي و زيست اخلاقي ارتباط تنگاتنگي با محيط خانواده و آموزش‌هايي كه در فضاي خانواده، مدرسه و جامعه به فرد داده مي‌شود، بستگي دارد. درواقع من با كلمه «تغيير» موافق نيستم. وقتي شما در محيطي رشد مي‌كنيد كه زندگي اخلاقي الگويي براي رشد و نمو به حساب مي‌آيد، ميل داريد اين كار را انجام دهيد و مورد تاييد جمعي كه در آن حضور داريد قرار بگيريد. بنابراين اين‌جا بحث بر سر آموزش و الگوبرداري است. حداقل در مورد من و جمعي از دوستانم كه عضو سازمان جوانان جمعيت هلال‌احمر هستيم خانواده و محيطي كه در آن رشد كرده‌ايم تأثيرات غيرقابل انكاري داشته‌اند. خود من در سنين كودكي كارهاي كوچك اما اخلاقي انجام مي‌دادم و مورد تشويق خانواده قرار مي‌گرفتم. بعد از مدتي همان كارهاي كوچك در كنار هم جمع شدند و مرا به سمت انجام كارهايي كه براي خودم بزرگتر به حساب مي‌آمدند فرستادند. اين راه وسيع‌تر شد و هنوز هم ادامه دارد. وقتي كوچك هستي كاري كه انجام مي‌دهي ممكن است خيلي كوچك باشد. اما همين كار، باعث مي‌شود پا را فراتر بگذاري.
آنچه باعث مي‌شود فرد منافع مادي و البته لحظه‌اي خود را به كناري بگذارد و به سمت اخلاق و فعل اخلاقي حركت كند تا حدود زيادي به حسي كه درونش وجود دارد مربوط است. همه انسان‌ها در سرشت خود نوع‌دوستي را حس مي‌كنند. كافي است كمي به سمت اين ميل قلبي حركت كنيم، تا آن حس كوچك و حتي در پاره‌اي موارد خاموش، شكوفا شود. از همين طريق است كه كم‌كم مي‌بينيد از برخي منافع مالي دست كشيده‌ايد و به دنبالش نرفته‌ايد. جالب است كه بعد از مدتي متوجه مي‌شويد اين دست كشيدن‌ها هيچ مشكلي برايتان
به وجود نمي‌آورد.