مرکز مطالعات خانواده آمریکا: هر چه فرهنگ ما «آزاد»تر و «مترقی»تر می‌شود، علاقه یا توانایی ما در تشکیل خانواده کاهش می‌یابد
  [شهروند] «موسسه مطالعات خانواده آمریکا» (Institute for Family Studies) در مطلبی درباره تاثیر مخرب جلوه‌های تکنولوژی از جمله هوش مصنوعی بر روابط انسانی، ازدواج و خانواده نوشت: «آمار واضح یک «نظرسنجی عمومی اجتماعی» نشان می‌دهد که آمریکایی‌ها اکنون نسبت به دهه‌های 1980 و 1990 رابطه جنسی کمتری دارند، به‌ویژه مردان جوان از نظر جنسی کمتر فعال‌اند. هر چه فرهنگ ما «آزاد»تر و «مترقی»تر می‌شود، علاقه یا توانایی ما برای یافتن شرکای انسانی و تشکیل خانواده کاهش می‌یابد. جایگزین‌های جنسی با تکنولوژی بالا، به عنوان مثال، پورنوگرافی آنلاین در جامعه فراگیر شده است. موسسه مطالعات خانواده در سال 2022 گزارش داد که بیشتر مردان 30 تا 49 ساله می‌گویند که فیلم‌های مستهجن تماشا می‌کنند و با توجه به ارتباط بین پورن و بروز اختلالات جنسی در مردان، این به یک چرخه ماندگار تبدیل می‌شود.   اکنون، جایگزین در حال ظهوری برای زنان واقعی، احتمالا مردان بیشتری را به سمت دنیای غیرواقعی می‌کشاند. پدیده  «دوست‌دخترهای هوش مصنوعی» بروز کرده  با مبلغانی که مدعی‌اند به مردان فرصت داشتن شرکای دیجیتالی «بی‌عیب» را می‌دهد. این برنامه‌ها نوید پورنوگرافی با هوش مصنوعی را می‌دهند تا کاربران همدم رویایی خود را طراحی و ایجاد کنند. یکی از این برنامه‌های هوش مصنوعی  بیش از 20 میلیون بار دانلود شد و به نظر می‌رسد این صنعت در حال رونق است، چنانکه طبق گزارش شبکه خبری «ان‌بی‌سی نیوز» تبلیغات کارگران جنسی هوش مصنوعی در حال هجوم به شبکه اجتماعی اینستاگرام است.

گسترش آزادی جنسی؛ عقب‌نشینی از ارتباط انسانی
این گسترش آزادی جنسی افراد را برای ایجاد ارتباطات انسانی توانمند نمی‌کند. این عقب‌نشینی از ارتباط انسانی است، روی‌گردانی از چیزی است که از نظر زیستی، اجتماعی و عاطفی به آن وابسته‌ایم، اما این پایان راهی است که ما از مدت‌ها قبل شروع کرده‌ایم، زمانی که تعهد به فرافردگرایی را با فناوری در هم آمیختیم. همان‌طور که شری ترکل، روانشناس و فیلسوف تکنولوژی آمریکایی، در کتاب «تنها با یکدیگر» می‌گوید، این روند با گذران زندگی ما در اینترنت آغاز شد و به زودی شروع به کشف هویت‌های جایگزین از طریق شبکه‌های اجتماعی کردیم. ما این هویت‌ها و ارتباطات را به کمال رساندیم و «فهرست دوستان» خود را محدود کردیم تا فقط افرادی را شامل شود که ما را راضی می‌کنند. دیری نگذشت که ما این روابط دیجیتالی را بر اساس شرایط خود به روابط حضوری ترجیح دادیم.     اکنون به مرحله‌ای رسیده‌ایم که بسیاری ترجیح می‌دهند انسان‌ها را به‌کلی کنار بگذارند و به‌جای آن، همراهانی «بدون احساس» را انتخاب ‌کنند که هرگز روزهای بدی ندارند، هرگز پیر نمی‌شوند، همیشه به شوخی‌های ما می‌خندند، هرگز از ما چیزی نمی‌خواهند و فناوری هوش مصنوعی اینجاست تا به این تقاضاها پاسخ دهد. چه جنونی! ما هرگز برای چنین کابوس‌هایی ساخته نشده‌ایم. ما انسان‌ها برای روابط انسانی، ازدواج و داشتن فرزند خلق شده‌ایم؛ آنگونه که طبیعت ماست. روابط انسانی ما نیاز به جایگزینی ندارد، نیاز به رستگاری دارد. همان‌طور که عقب‌نشینی فرهنگ ما از انسانیت به سطوح عجیب‌وغریب جدیدی می‌رسد، وظیفه دین و مذهب این است که ما را  به انسان بودن برگرداند.