[شهروند] 76 سال پیش در چنین روزی، برابر ١٤ می ١٩٤٨ میلادی، به دنبال اتمام قیمومیت انگلستان بر سرزمین فلسطین، رژیم نامشروع اسرائیل در سرزمین‌های اشغالی اعلام موجودیت کرد. این اعلام موجودیت حمله نظامی کشورهای عربی برای دفاع از قبله نخست مسلمانان را در پی داشت. ارتش‌های مصر، اردن، عراق، سوریه و لبنان از مرزها عبور کرده و وارد خاک فلسطین شدند، اما به دلیل اختلافات داخلی اعراب، همچنین برتری روانی و لجستیکی اشغالگران و در نهایت حمایت نهان و آشکار قدرت‌های بزرگ از ایده تشکیل یک دولت یهودی در فلسطین، این اقدام به سرانجام مطلوبی نرسید و سیطره صهیونیست‌ها بر سرزمین فلسطین تثبیت شد. روز اعلام تشکیل دولت یهودی در فلسطین بین مسلمانان به «یوم النکبه» یا «روز نکبت» مشهور است، هرچند زمینه‌های بروز آن به ده‌ها سال قبل از این تاریخ برمی‌گردد. اگر بخواهیم زمان درستی را برای لحظه کلید خوردن پروژه سپردن کلید فلسطین به صهیونیست‌ها اعلام کنیم، آن همانا اشغال فلسطین توسط انگلیسی‌ها در جنگ جهانی اول است.
به باد دادن دستاوردهای صلاح‌الدین ایوبی
ریچارد اول پادشاه انگلستان پس از ورود به سومین جنگ صلیبی که از ١١٨٧ تا ١١٩٢ میلادی به طول انجامید، مقابل سپاه مسلمانان کاری از پیش نبرد و مجبور شد معاهده صلحی را با صلاح‌الدین ایوبی امضا کند که در آن تسلط مسلمانان بر بیت‌المقدس به رسمیت شناخته شده بود. این دستاورد عظیمی بود که برای قرن‌ها در اختیار مسلمانان باقی ماند، اما دولت بی‌کفایت عثمانی گویی هیچ علاقه‌ای به حفظ این پیروزی بزرگ نداشت. 9 دسامبر ١٩١٧ میلادی ارتش بریتانیا به فرماندهی ژنرال ادموند آلنبی به راحتی از مرزهای فلسطین گذشت و شهر بیت‌المقدس را به اشغال خود درآورد. اهمیت فلسطین به لحاظ سابقه مذهبی و سیاسی بر هیچ کس پوشیده نبود و این کم کاری عثمانی‌ها (که می‌اندیشیدند فلسطین تکه خاکی کوچک و فاقد ارزش استراتژیک است) باعث شد آن‌ها در پیش چشم مسلمانان دنیا خوار شوند.
غصب خاموش و ذره ذره سرزمین فلسطین
پس از پایان جنگ بین‌الملل اول، جامعه ملل قیمومیت فلسطین را به دولت بریتانیا سپرد. آرتور بالفور، وزیرخارجه این کشور در همان سال‌های نخست اشغال فلسطین با انتشار متنی که به نام خودش یعنی «بیانیه بالفور» معروف شد، ایجاد خانه ملی برای یهودیان در سرزمین فلسطین را به رسمیت شناخت. صدور این بیانیه استعماری بیش از هر چیز به دلیل لابی‌های والتر روتشیلد میلیاردر یهودی‌الاصل انگلیسی و حییم وایزمن رئیس وقت سازمان جهانی صهیونیسم بود. مهاجرت سیستماتیک و چراغ خاموش یهودیان از سراسر جهان به فلسطین را باید یکی از دستاوردهای تاسف‌برانگیز سه دهه قیمومیت بریتانیا بر این سرزمین برشمرد. شجره خبیثه‌ای که میوه سمی آن در سال 1948 میلادی با تولد دولت غاصب اسرائیل به ثمر رسید و تا همین امروز ساکنان مسلمان فلسطین و ملت‌های مسلمان منطقه درگیر عوارض آن هستند.