[فرشته کیانی]   این روزها شعله‌های اعتراض دانشجویان آمریکایی به جنایات اسرائیل در غزه همچنان زبانه می‌کشد و برخورد خشن پلیس آمریکا با دانشجویان را در پی داشته است. بر اساس گزارش آسوشیتدپرس، در اعتراضات کنونی دانشجویان آمریکا به اسرائیل، بیش از 2400 نفر دستگیر شده‌اند. در روزهای اخیر زنی سالخورده به نام بث ماسی که از دانشجویان معترض به جنگ ویتنام در دهه 60 و 70 بود با حضور در جمع دانشجویان حامی فلسطین با اشاره به کشتار دانشجویان آمریکایی در آن زمان خواستار ادامه جنبش نسل کنونی دانشجویان شد که ویدئوی او بسیار پربازدید شد. به همین بهانه به ماجرای قتل چهار دانشجوی مخالف جنگ ویتنام در چهارم می 1970 پرداخته‌ایم. در این تاریخ، درگیری تلخی در دانشگاه کنت استیت رخ داد. دانشجویانی که علیه جنگ ویتنام و تهاجم آمریکا به کامبوج تظاهرات می‌کردند، با خشونت بی‌سابقه‌ای از سوی گارد ملی اوهایو مواجه شدند.  

کشتار دانشجویان مخالف جنگ ویتنام در اعتراضات 1970
«آسوشیتدپرس» در گزارشی آن روزها را زنده می‌کند: «4 می 1970، گارد ملی اوهایو به معترضان جنگ غیرمسلح در دانشگاه کنت تیراندازی کرد. در پی تیراندازی اعضای گارد ملی به سمت جمعیت حاضر در تظاهرات ضد جنگ در 4 می 1970، چهار دانشجوی ایالت کنت کشته شدند و نه نفر دیگر زخمی. این نقطه عطفی در تاریخ آمریکا بود که اعتراضات دانشگاهی را در سراسر کشور برانگیخت.» «روزان کانفورا» نیز که از بازماندگان این فاجعه تلخ، است می‌گوید: با مقایسه اعتراضات کنونی دانشجویان علیه اسرائیل با جنبش‌های دانشجویی ضد جنگ ویتنام به «ان پی آر» می‌گوید: «این دانشجویان می‌دانند که نمی‌خواهند قحطی، رنج و مرگ در غزه به نام آنها انجام شود. آنها می‌گویند ما آنچه را می‌بینیم دوست نداریم و باید علیه آن صحبت کنیم.»

شباهت ها و تفاوت های اعتراضات کنونی با می 1970 از دیدگاه متفکران آمریکا
رویترز دراین‌باره نوشت: سناتور برنی سندرز که از طیف منتقد حزب دموکرات است با مقایسه اعتراضات کنونی ضد اسرائیل با اعتراضات ضد جنگ ویتنام و تاثیر آن در عدم نامزدی مجدد لیندون جانسون در انتخابات 1968 می‌گوید: «من بسیار نگرانم که بایدن خود را در موقعیتی قرار دهد که دیدگاه او در مورد اسرائیل و این جنگ نه تنها با جوانان، بلکه با پایگاه دموکرات‌ها در تضاد شدید قرار گیرد.» جیم زوگبی، معترض عصر ویتنام و بنیانگذار مؤسسه  تحقیقاتی اعراب آمریکایی، گفت: «در حالی که در جنبش‌های اواخر دهه 1960 گروه‌ها نسبت به امروز کمتر ادغام شده و دچار تضاد درونی بودند. اما این نسل یک نسل متحد است. این همان بچه‌هایی هستند که جنبش زندگی سیاه‌پوستان مهم است یا تظاهرات علیه ممنوعیت مسلمانان یا تظاهرات علیه آزادی اسلحه را رهبری می‌کردند.»