[فرشته کیانی]حضور گسترده نظامی آمریکا در اقیانوس آرام و دریای چین با توجیه مقابله با توسعه‌طلبی و تهدید چین موضوع گزارش «نیویورک‌تایمز» است که در مطلبی با عنوان «زرادخانه جدید اقیانوس آرام برای مقابله با چین» به آن پرداخته است. مطابق این گزارش، آمریکا با مداخله در دریای چین به همراه کشورهایی چون فیلیپین، تایوان، استرالیا، انگلیس و ژاپن مصصم به مهار چین است.
«نیویورک‌تایمز» در گزارش خود آورده است: آمریکا مدت‌هاست خود را قدرتی در اقیانوس آرام می‌بیند، چنانکه بعد از جنگ جهانی دوم هم نیروها و زرادخانه‌هایی در پایگاه‌های معدودی در این منطقه مستقر کرد. اما دولت جو بایدن می‌گوید این دیگر برای خنثی‌کردن بزرگ‌ترین تهدید برای جزیره تایوان، یعنی تهاجم چین، که می‌تواند ظرف چند روز به موفقیت برسد، کافی نیست. آمریکا پیشرفته‌ترین موشک‌های کروز تاماهاوک را به ژاپن می‌فرستد و نوع جدیدی از هنگ تفنگداران دریایی را در جزیره «اوکیناوا» ایجاد کرده که برای نبرد از جزایر کوچک و نابودی کشتی‌ها در دریا طراحی شده است.
پنتاگون به چندین فرودگاه و پایگاه دریایی در فیلیپین دسترسی یافته و نیاز به ناوهای هواپیمابر را که می‌توانند در زمان جنگ هدف موشک‌های دوربرد و زیردریایی‌های چین قرار گیرند، کاهش داده است. استرالیا میزبان تفنگداران دریایی آمریکا در شمال این کشور است و یکی از سه مکان در شرق به‌زودی خانه جدید زیردریایی‌های تهاجمی پیشرفته ساخت آمریکا می‌شود. آمریکا همچنین توافقنامه امنیتی جدیدی با کشور «پاپوآ گینه‌نو» دارد. مقامات چین با هشدار، اقدامات آمریکا را محاصره ملت خود دانسته، می‌گویند این کشور تلاش می‌کند رقیب اصلی اقتصادی و نظامی خود را محدود کند.
بایدن راهبردی را برای گسترش دسترسی نظامی آمریکا به پایگاه‌های کشورهای متحد در منطقه آسیا-اقیانوسیه و استقرار سیستم‌های تسلیحاتی جدید در آنجا اتخاذ کرده و گفته ارتش آمریکا از تایوان، در برابر تهاجم چین دفاع خواهد کرد.
در آخرین روزهای ماه مارس، بایدن لایحه کمک نظامی و هزینه‌های تکمیلی 95 میلیارد دلاری را امضا کرد که شامل 8.1 میلیارد دلار برای مقابله با چین در منطقه بود. آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا، به‌تازگی برای دیدار با شی جین‌پینگ به پکن سفر و درباره فعالیت نظامی چین در تنگه تایوان و دریای چین جنوبی صحبت کرد و آن را «بی‌ثبات‌کننده» خواند.
ژاپن تکمیل کننده بازی آمریکا
به گزارش «نیویورک‌تایمز»، شی جین‌پینگ به بلینکن گفت که آمریکا نباید «بازی حاصل جمع صفر» را انجام دهد یا بلوک‌های کوچکی [علیه چین] ایجاد کند. در حالی که هر طرف می‌تواند دوستان و شرکای خود را داشته باشد، نباید طرف مقابل را هدف قرار دهد. در اوایل ماه آوریل 2024، رهبران فیلیپین و ژاپن در اولین اجلاسی از این دست بین سه کشور، با بایدن در کاخ سفید دیدار کردند. آنها از افزایش همکاری دفاعی از جمله آموزش و تمرین دریایی خبر دادند. سال گذشته، دولت بایدن پیمان دفاعی سه‌جانبه جدیدی با ژاپن و کره جنوبی منعقد کرد. الی اس. راتنر، دستیار وزیر دفاع در امور امنیتی اقیانوس آرام-هند، در بیانیه‌ای گفت: «در سال 2023، متحول‌کننده‌ترین سال را برای موقعیت نیروهای آمریکا در منطقه اقیانوس آرام-هند در یک نسل پشت سر گذاشتیم. تغییر اصلی این است که نیروهای آمریکایی به جای تمرکز در پایگاه‌های بزرگ در شمال شرق آسیا در واحدهای کوچک‌تر و متحرک‌تر در قوس وسیعی از منطقه توزیع شده‌اند. هدف آن هم عمدتا مقابله با تلاش‌های چین برای ایجاد نیروهایی است که می‌توانند ناوهای هواپیمابر یا پایگاه‌های نظامی آمریکا را در اوکیناوا یا جزیره گوام هدف قرار دهند. این نیروهای زمینی، از جمله یک هنگ ساحلی تفنگداران دریایی آمریکا در اوکیناوا که آموزش‌دیده و بازسازی شده است، توانایی حمله به کشتی‌های جنگی در دریا را خواهند داشت.»
برای اولین‌بار، ارتش ژاپن تا 400 موشک کروز تاماهاوک خود را دریافت می‌کند که جدیدترین نسخه‌های آن می‌توانند به کشتی‌ها در دریا و اهداف روی زمین از فاصله بیش از 1150 مایلی حمله کنند. پنتاگون همچنین حق دسترسی برای سربازان خود را در چهار پایگاه دیگر در فیلیپین به دست آورده که اگر واشنگتن و مانیل توافق کنند تسلیحات تهاجمی در آنجا مستقر شود، این پایگاه‌ها میزبان هواپیماهای جنگی و پرتابگرهای متحرک و پیشرفته موشک‌های آمریکایی می‌شوند.
آمریکا با چندین کشور متحد در منطقه قراردادهای دفاعی دوجانبه دارد. همچنین آمریکا به ارسال سلاح و اعزام نیروهای «کلاه سبز» به تایوان، جزیره‌ای [با حاکمیت] دوفاکتو (غیر رسمی) و مستقل و بزرگ‌ترین نقطه اشتعال بین آمریکا و چین، ادامه می‌دهد. شی جین‌پینگ گفته است که کشورش در نهایت باید کنترل تایوان را در صورت لزوم با زور در دست بگیرد.
از نظر برخی استراتژیست‌های نظامی چین، آمریکا تلاش می‌کند نیروهای دریایی چین را در پشت «اولین زنجیره جزیره‌ای» نگه‌دارد؛ جزایر نزدیک به سرزمین اصلی آسیا که از اوکیناوا در ژاپن تا تایوان و فیلیپین امتداد دارد. در صورت وقوع درگیری، توان نظامی آمریکا در امتداد این جزایر می‌تواند از ورود کشتی‌های جنگی چین به آب‌های آزاد اقیانوس آرام جلوگیری کند. مقامات ارتش چین همچنین از ایجاد تسلط نظامی بر «دومین زنجیره جزیره‌ای» که دورتر در اقیانوس آرام است، شامل گوام، پالائو و پاپوآ غربی، صحبت می‌کنند.
مقامات ارشد آمریکا: جنگ با چین نه مطلوب است، نه اجتناب‌ناپذیر
«نیویورک‌تایمز» ادامه می‌دهد: دریادار ساموئل جی پاپارو، فرمانده جدید بخش اقیانوس آرام-هند آمریکا در مصاحبه‌ای گفت: «ما در سال‌های گذشته واقعا توانایی رزمی خود را در اقیانوس آرام افزایش داده‌ایم. اما مسیر ما هنوز هم مسیری نیست که با دشمن ما مطابقت داشته باشد. دشمنان ما در حال ایجاد توانایی‌های بیشتری هستند. آنها هر سال کشتی‌های جنگی بیشتری نسبت به ما می‌سازند.» همه مقامات ارشد آمریکا که در این‌باره مصاحبه کرده‌اند، می‌گویند جنگ با چین نه مطلوب است و نه اجتناب‌ناپذیر. اما آنها مصرند که توسعه نظامی و تقویت اتحادها، همراه با گفت‌وگوی دیپلماتیک با چین، برای جلوگیری از حمله احتمالی آینده پکن مهم هستند.
وانگ‌یی، وزیر خارجه چین، در دیدار اخیر خود با وزیر خارجه آمریکا در پکن گفت که عوامل منفی در روابط همچنان در حال افزایش است. او به آمریکا هشدار داد خطوط قرمز چین، حاکمیت، امنیت و منافع توسعه این کشور را زیر پا نگذارد. تلاش بازدارنده جدید برای نیروهای آمریکایی دو جنبه دارد: افزایش فعالیت‌های گشت‌زنی در دریا و ظرفیت سربازان آن در ساحل. در مورد اول، پنتاگون اعلام کرده کشتی‌های جنگی نیروی دریایی آمریکا در رزمایش‌های بیشتری با همتایان ژاپنی خود در جزایر ریوکیو غربی در نزدیکی تایوان و با کشتی‌های فیلیپینی در دریای چین جنوبی شرکت می‌کنند. در مورد دوم، یگان‌های تفنگداران دریایی و ارتش که قبلا در اقیانوس آرام بوده‌اند، اخیرا موشک‌های میان‌برد و دوربرد با کامیون‌های کوچک و متحرک را به‌کار انداخته‌اند که طبق معاهده سابق ممنوع شده بودند. این کامیون‌ها را می‌توان به‌سرعت با هواپیماهای روتور کج «Osprey» یا هواپیماهای باری بزرگ‌تر به مکان‌های جدید برد، یا به‌سادگی می‌توانند از ضدحمله چین بگریزند. یک ناوگان جدید از شناورهای ارتش آمریکا که به منطقه فرستاده می‌شود نیز می‌تواند برای تغییر مکان نیروها و پرتابگرها از جزیره‌ای به جزیره دیگر استفاده شود.
فوریه سال گذشته پنتاگون از توافقنامه جدیدی برای اشتراک پایگاه نظامی با مانیل خبر داد که به نیروهای آمریکایی امکان دسترسی به چهار سایت در فیلیپین برای استفاده در ماموریت‌ها را می‌دهد و به پنج سایتی که سال 2014 به روی پنتاگون گشوده شد، اضافه می‌شود. بیشتر آنها پایگاه‌های هوایی با باندهای کافی برای میزبانی از هواپیماهای باری سنگین‌اند و ارزش استراتژیک بالایی دارند. سال 2023، آمریکا متعهد شد 100 میلیون دلار برای «سرمایه‌گذاری زیرساختی» در این 9 پایگاه هزینه کند.
روابط نزدیک با استرالیا و پاپوآ گینه نو
«نیویورک‌تایمز» می‌گوید: پنتاگون روابط نظامی نزدیک‌تری با استرالیا و پاپوآ گینه نو ایجاد کرده و سپر آمریکا را در برابر تلاش‌های احتمالی ارتش چین برای ایجاد تسلط در امتداد «دومین زنجیره جزیره‌ای» گسترش داده است. دولت اوباما تعدادی از کشتی‌های رزمی ساحلی را به سنگاپور منتقل و نیروهایی از تفنگداران دریایی را در «داروین»، سواحل شمالی استرالیا، مستقر کرد که به پنتاگون امکانات بیشتری می‌داد تا بتواند در صورت نیاز در منطقه واکنش نشان دهد. سال گذشته، دولت بایدن تعهد خود را به استرالیا، که یکی از مهم‌ترین متحدان غیرناتوی آمریکاست، افزایش داد.
قرارداد چند میلیارد دلاری جدیدی به نام «AUKUS» برای استرالیا، بریتانیا و آمریکا، برخی از جدیدترین زیردریایی‌های تهاجمی نیروی دریایی از کلاس ویرجینیا را برای همیشه به «کانبرا» منتقل می‌کند. لوکیشن پایگاه‌های جدید این زیردریایی‌ها اعلام نشده، اما اولین گروه از ملوانان استرالیایی که کارکنان آنها خواهند بود، در ماه ژانویه از آموزشگاه انرژی هسته‌ای در آمریکا فارغ‌التحصیل شدند. این زیردریایی‌ها که می‌توانند اژدر و موشک‌های تاماهاوک شلیک کنند، بالقوه بر تهدیداتی که پکن در صورت وقوع جنگ منطقه‌ای با آنها روبه‌روست، می‌افزاید. درست در شمال استرالیا، توافقنامه‌ای در آگوست 2023 به نیروهای آمریکایی امکان دسترسی بیشتر به پاپوآ گینه نو برای ماموریت‌ها را داد و پرداخت دلارهای مالیاتی آمریکا برای به‌روزرسانی امکانات نظامی را در آنجا موجب شد. در پایان گزارش نیویوک تایمز نیز آمده است: از نظر دریادار پاپارو(فرمانده جدید بخش اقیانوس آرام-هند آمریکا)، این شبکه رو به رشد مشارکت و توافقنامه‌های امنیتی در هزاران مایل از اقیانوس آرام، نتیجه مستقیم چیزی است که او آن را «برنامه توسعه‌طلبانه و تجدیدنظرطلبانه» چین در منطقه می‌نامد.