محمد‌رضا اخضریان کاشانی | این روزها اخبار حضور چشمگیر و فعالانه دانشجویان آمریکایی علیه نسل‌کشی رژیم صهیونیستی و برخوردهای تند و سخت پلیس با آنان در رسانه‌های مختلف بازتاب یافته است. قطعا از این رویکرد بشردوستانه و انسانی دانشجویان آمریکایی خوشحالیم و امیدواریم در سایه این حرکت دانشجویی، شاهد بیداری جهانی و توقف جنایات علیه مردم مظلوم و رنج‌دیده غزه باشیم.
در متن و حاشیه این رویدادها مقایسه‌های فراوانی میان حوادث این روزهای دانشگاه‌های آمریکا با رخدادهای پاییز ۱۴۰۱ در دانشگاه‌های ایران می‌شود، درحالی‌که از نظر فراگیری و خشونت و نوع مطالبات، تفاوت‌های آشکاری دارند.
به‌نظر می‌رسد هرکس با مفهوم «جنبش» بیگانه یا از آن گریزان نباشد، می‌تواند به این نکته اذعان کند که جنبش‌های جهانی ویژگی‌های مشترک و جهانی دارند و در هرکجا سر باز کنند، آثار و نتایج نسبتا مشابهی هم خواهند داشت، هر چند که نتایج نهایی آن تابع مجموعه‌ای از اقدامات ملی، حمایت اجتماعی، مواجهه امنیتی و برخی مولفه‌های اثرگذار دیگر خواهد بود. به‌نظر می‌رسد آنچه این روزها در آمریکا می‌بینیم احیای «جنبش جهانی جوانان» است که رنگ و بوی بشردوستانه و مخالفت با جنایات علیه فلسطینی‌ها گرفته و به اروپا هم کشیده شده و احتمالا به بسیاری کشورهای دیگر نیز سرایت کند؛ رویکردی که قطعا با چالش سیاسی جدی در نظام‌های سیاسی همسو با رژیم صهیونیستی همراه خواهد بود و ممکن است بهار یا تابستان داغی را به این کشورها هدیه دهد.
در چنین شرایطی است که مواجهه سخت پلیس با جوانان آمریکایی برای مدیریت سرکوب این روند جهانی بهتر درک خواهد شد.
من که به آینده این جنبش و نجات غزه امیدوارم.