عبدالرسول هاجری کارشناس مذهبی

نمی‌دانم دیگر چه شوکی باید بر بعضی‌ها وارد شود تا از خواب برخیزند و از بیراهه بازگردند! نه «وجدان» و عِرق ملی‌شان به همراهی با شادی و پایکوبی دشمنان و  وطن‌فروشان سنگدل بر کشتار زنان و کودکان هم‌میهن رضایت می‌دهد و نه جرأت و جسارت محکومیت دوستان دیروز و وطن‌فروشان امروز را دارند!! حیران و سرگردانند بین زمین و هوا! بین حق و باطل! فریب شعارهای زیبای دشمن را  خوردند: زن، زندگی، آزادی باورشان شده بود! دل بسته بودند! با آنان همراه و همصدا شده بودند! حتی سرود پرافتخار وطن را نمی‌خواندند!! اما به کشتار وحشیانه خواهران و برادران هموطن  و کودکان بیگناه که نوبت رسید، پا و دلشان لرزید!  نتوانستند مثل منافقان پَست در جنگ ایران و عراق، دین، ملت و کشور خود را به دشمن بفروشند!  باز هم جای هزار بار شکر دارد!  همان یک ذره‌ غیرت دینی و ملی نجات‌شان داد و به فریادشان رسید  تا صف خود را  از دشمنان بدخواه و حقیقی ملت ایران به‌ویژه دشمنان دوست‌نما و وطن‌فروش جدا کنند، لااقل شک کرده و سکوت  پیشه کنند!! این قوم تا ابد مدیون خواهران و برادران شهید حادثه کرمان به‌ویژه کودکان معصوم و بیگناه خواهند بود که با قطره قطره خون‌ و پاره پاره بدن‌های‌شان موجب بیداری و بازگشت آنان به آغوش وطن و صفوف مردم شدند! همواره یادمان باشد: کم و کاستی‌ها، نامهربانی‌ها  و دعواهای درون خانوادگی نباید هیچ‌گاه موجب چرخش و دلبستگی ما به دشمنان دین، ملت و کشور شود به‌ قول حضرت حافظ: احباب حاضرند، به «اعداء» چه حاجت است! همین.