[شهروند] سیدابراهیم عامریان، تهیه‌کننده فیلم‌هایی مانند «تگزاس»، «دینامیت»، «انفرادی»، «نارگیل» و «فسیل» است. فیلم‌هایی که یا در 10 رده اول جدول پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران حضور دارند یا اینکه از سال 1396به این سو جزو پرفروش‌ترین فیلم‌های سینمای ایران در آن سال بوده‌اند. این یعنی این تهیه‌کننده کارش را بلد است و به‌خصوص فرمول‌های فروش را می‌شناسد؛ به‌خصوص در زمینه کمدی که با فیلم‌های «تگزاس» و «تگزاس 2» و پس از آن هم «دینامیت» و «انفرادی» شماری از محبوب‌ترین و پرفروش‌ترین فیلم‌های سینمای ایران را تولید کرده و امسال هم با «فسیل» گام محکمی برداشته و با فروشی بیشتر از سیصد میلیارد تومان رکوردی فعلا دور از دسترس برای سینمای ایران رقم زده است. با این اوصاف؛ با فروش 304میلیاردی «فسیل» با بیش از هفت میلیون نفر مخاطب- و مجموع فروش 520میلیارد تومانی فیلم‌های این تهیه‌کننده- به سهولت می‌توان گفت که بخش بزرگی از گیشه سینمای ایران مدیون و مرهون عامریان و فیلم‌هایش است.
آنچه در پی می‌آید؛ صحبت‌های این تهیه‌کننده درباره سینمای ایران است. تهیه‌کننده‌ای که این روزها فیلم «هفتاد سی» را نیز به کارگردانی بهرام افشاری در فهرست فیلم‌های خواهان حضور در جشنواره فیلم فجر دارد که به‌گفته سیدابراهیم عامریان، چهارمین همکاری مشترک این تهیه‌کننده با بهرام افشاری، بازیگر، است که این روزها روی صندلی کارگردانی نشسته است.
کمدی‌های پرفروش
بخش زیادی از موفقیت فیلم‌های سیدابراهیم عامریان به این واقعیت برمی‌گردد که او بیشتر فیلم‌هایی که تولید می‌کند کمدی‌هایی هستند که به‌گفته سیدمسعود اطیابی، کارگردان فیلم‌هایی مانند «تگزاس»، «دینامیت» و «انفرادی» نیاز جامعه به نشاط را برآورده می‌سازند. با این حال خیلی‌ها هم بر این باورند که کمدی‌های پرفروش سال‌های اخیر به‌دلیل ابتذال و دیگر ویژگی‌های عامه‌پسند مورد استقبال مخاطبان قرار می‌گیرند. ادعایی که سیدابراهیم عامریان آن را به جرأت و صراحت رد می‌کند: «سؤال من این وسط این است که کمدی سخیف چیست؟ آیا «فسیل» سخیف است؟ کسی که «فسیل» را دیده باشد و آن‌را سخیف بشمارد، بدسلیقه است. او احتمالا یا «فسیل» را ندیده یا از بس با متریال اینستاگرام سروکار داشته سنجشش اینستاگرامی شده. چنین کسی به «فسیل» می‌گوید سخیف، البته قریب به اتفاق مخاطبانی که «فسیل» را دیده‌اند آن را پسندیده‌اند. این شوخی نیست. با سخیف شمردن فسیل به ۷ میلیون مخاطبانی توهین کرده‌ایم که آمدند و آن را دیده‌اند و رضایت داشته‌اند. اینها را من به چشم خود دیده‌ام و با حال خوش مردم، زمان خروج از سینما حالم خوش شده است.»
اپیدمی کمدی
اما درباره اینکه احتمالا این واقعیت- که تقریبا تمام فیلم‌های پرفروش سال‌های اخیر فیلم‌های کمدی هستند- باعث شده اغلب فیلمسازان به سمت ساخت کمدی بیایند؛ عامریان می‌گوید: «من که تکلیفم مشخص است و در بیشتر دوران کارنامه‌ام کمدی‌ساز بوده‌ام. درواقع از روز اول کمدی ساخته‌ام- و به جز «کارگر ساده نیازمندیم»- مسیرم را در جهت حال خوش مردم انتخاب کرده‌ام. ولی اینکه چرا همه به سمت کمدی آمده‌اند؛ این را نمی‌دانم. شاید به‌خاطر من و این واقعیت که سه سال پیاپی است کمدی‌های من پرفروش‌ترین فیلم‌های سال بوده‌اند، این مسیر را انتخاب کرده‌اند. درواقع از سال 1400که در شرایط کرونا و اجباری بودن ماسک با «دینامیت» رکورد زدیم و پس از آن هم در سال 1401با فیلم «انفرادی» و امسال هم با «فسیل» این دستاورد را تکرار کردیم؛ همیشه کمدی‌ها رکورددار بوده‌اند. امسال البته «هتل» هم دارد خوب می‌فروشد و ممکن است رکورددار هم بشود که حتی این هم اتفاق خوبی است و در کل به نفع سینما تمام خواهد شد. درواقع من، سنگ خودم را به سینه نمی‌زنم، بلکه عقیده دارم که سینما باید بفروشد.»
رونق سینما
عامریان، رکوردشکنی «فسیل»- و هر فیلم دیگری را- اتفاق خوبی می‌داند که به نفع سینما تمام خواهد شد: «این موفقیت بزرگ متعلق به سینماست؛ نه عامریان. یعنی همه- چه دوستان و چه دشمنان- باید بپذیرند فیلمی آمده که توانسته بعد از سال‌ها هفت میلیون نفر را پای گیشه‌های سینماها بکشد. مهم نیست این فیلم مال چه‌کسی است. مهم، جذب مخاطب و شادی مردم است. ولی خیلی‌ها بدون اینکه فیلم را دیده باشند، آن را نقد کردند که البته بخشی از این صحبت‌ها از حسادت است. درحالی‌که باید همه خوشحال باشیم که سینمای ما پتانسیل جذب ۷ میلیون مخاطب را پیدا کرده و حتی امیدوارم این عدد را به ۱۰ تا ۱۵ میلیون مخاطب برسانیم. حرف، حرف سینمای ایران است.»
میدان جنگ
بسیاری از صاحبان فیلم‌ها مرحله اکران را دشوارترین و چالش‌برانگیزترین مرحله فیلمسازی می‌دانند. نکته جالب اینکه عامریان- با این تعداد فیلم‌های پرفروش- هم چنین عقیده‌ای دارد و می‌گوید که «متأسفانه اکران مثل جنگ است؛ جنگی بین ما و همکاران‌مان و متأسفانه برخی از این همکاران فکر می‌کنند که اگر فیلم منِ عامریان روی پرده نباشد، فیلم آنها فروش خواهد داشت. درحالی‌که کاملا برعکس است و اگر فیلم پرفروش روی پرده باشد، دیگر فیلم‌ها هم امکان فروش پیدا خواهند کرد. مثلا همین «هتل». این را براساس تجربه می‌گویم. هر وقت فیلمی در کنار فیلمی پرفروش اکران شده، فروشش رونق پیدا کرده. مردم می‌آیند فیلم خوب را می‌بینند، حال‌شان خوب می‌شود و با هم قرار می‌گذارند هفته بعد هم بیایند فیلم‌های دیگر را ببینند. این یعنی رونق صنعت سینما.»