شهروند| یکی از قدیمی‌ترین رکابزنان ایران که در آستانه 40سالگی توانست به یک افتخار دیگر دست پیدا کند، هنوز هم سرشار از انگیزه است و حتی به تاریخ‌سازی در المپیک در پایان کار خود نیز فکر می‌کند. او که با کسب 2 مدال طلا در رقابت‌های قهرمانی آسیا توانست یک نتیجه تاریخی را رقم زده و دومین سهمیه ورزش ایران را برای المپیک ریو به دست آورد، هنوز هم به خداحافظی فکر نمی‌کند و با انگیزه‌ای بیشتر از قبل به کارش ادامه می‌دهد. در ادامه گفت‌وگوی «شهروند» با حسین عسگری را می‌خوانید:
فکرش را می‌کردی 2 مدال طلا در مسابقات قهرمانی آسیا به‌دست آوری؟
در 20سال اخیر من در هر رقابتی که شرکت کردم انگیزه کسب بهترین جایگاه را داشتم و در این مسابقات نیز شرایط همین‌طور بود. البته چند روز قبل از شروع مسابقات به شدت دچار سرماخوردگی شدم و از نظر روحی نیز افت کردم زیرا فکر می‌کردم نمی‌توانم به جایگاهی که می‌خواهم برسم اما خدا را شکر تا روز مسابقه شرایطم بهتر شد.
دوچرخه‌سواری ایران نیز با مدال‌های تو بهترین نتیجه تاریخ خود را گرفت. دراین‌باره صحبت کن.
در این دوره تمام رکابزنان فوق‌العاده بودند و اجازه خودنمایی به رقبای خود از قزاقستان و تایلند میزبان ندادیم. اتفاقا مسیر مسابقه را طوری طراحی کرده بودند که ایرانی‌ها نتوانند روی سکو بروند اما ناکام بودند. تخصص دوچرخه‌سواران جاده ایران در مسیرهای سربالایی است که مسیر مسابقه این دوره اصلا چنین شرایطی نداشت اما توانستیم با کمک دیگر دوچرخه‌سواران جزو رده‌های بالایی قرار بگیریم و من هم طلای مسابقات را به دست آوردم.
شاید چند سالی است که برخی معتقدند حسین عسگری باید از دنیای قهرمانی خداحافظی کند. چنین تصمیمی داری؟
وقتی می‌توانم ورزش کنم و برای کشورم مدال بیاورم، چرا باید خداحافظی کنم؟ مگر جای کسی را تنگ کرده‌ام؟ جوانان نیز باید انگیزه داشته باشند و من نیز هر زمانی که بدانم نمی‌توانم مفید باشم، ورزش را کنار می‌گذارم اما فعلا که سهمیه المپیک را کسب کرده‌ام و قطعا تا‌سال 2016 هستم. به سن من نگاه نکنید زیرا انگیزه زیادی دارم که در المپیک نیز بهترین نتیجه را کسب کنم.
بهترین نتیجه از نظرت چیست چون در دوره‌های قبلی که خودت هم حضور داشتی نتایج خوبی برای دوچرخه‌سواری ایران در المپیک به دست نیامد. گویا فقط رسیدن به خط پایان برای رکابزنان ما هدف اصلی بود!
قطعا بهترین نتیجه رسیدن به خط پایان نیست. ایران چند سالی است که در سطح آسیا تقریبا بدون رقیب نشان می‌دهد و حالا دیگر باید جهانی فکر کنیم. اگر از همین الان برای المپیک برنامه‌ریزی داشته باشیم، می‌توانیم موفق شویم. حتی رسیدن به رتبه‌های تک رقمی و کسب مدال نیز دور از دسترس نیست. سعی می‌کنم یکی از بهترین نتایج تاریخ ورزش دوچرخه‌سواری را در المپیک کسب کنم و بعد از آن کنار بروم.
شایعاتی هم درباره‌ات مطرح شده؛ این‌که دوپینگ کرده‌ای و ...
من زیاد به آنها توجه نمی‌کنم. معمولا در دوچرخه‌سواری وقتی یک ورزشکار بیش از حد موفق است، این شایعات ایجاد می‌شود اما مطمئن باشید که من مرتکب هیچ خطایی نشده‌ام. برای کشوری مثل قزاقستان که سرمایه‌گذاری عظیمی روی دوچرخه‌سواری کرده، سنگین است که ببیند رکابزنان ایران با کمترین امکانات می‌توانند قهرمان شوند و از آنها جلو بزنند. شاید اگر روی من آن‌قدر سرمایه‌گذاری شده بود، الان قهرمان توردوفرانس بودم.