عمده سلطنت‌طلبان، تصویری غیرواقعی از دوران پهلوی منعکس می‌کنند؛ تصویری رویایی و افسانه‌ای که شبکه‌های ماهواره‌ای در قالب مستند برای مخاطبانشان ساخته‌اند. فعالان رسانه‌ای سلطنت‌طلب نیز در فضای مجازی، دروغی بزرگ را در مورد آزادی در دوران پهلوی دائم تکرار می‌کنند. برای مثال شاید شما هم دروغِ «ایران در سال ۱۳۵۲ آزادترین کشور جهان شناخته شد» را شنیده باشید. برای اثبات این دروغ بهتر است به کتاب پروفسور جیمز بیل، استاد روابط بین‌الملل کالج ویلیامزبورگ ویرجینیا، مراجعه کنیم. او در کتاب خود تحت عنوان «عقاب و شیر: تراژدی روابط ایران و آمریکا» می‌نویسد: «مارتین انالز، دبیرکل عفو بین‌الملل، در سال ۱۳۵۲ شمسی گفت: سابقه هیچ کشوری در جهان در زمینه حقوق‌بشر، بدتر از ایران نیست.» با توجه به اظهار نظر دبیر کل عفو بین‌الملل در همان سال، چگونه می‌توان گفت که ایران آزاد ترین کشور جهان شناخته شده بود؟
ضمن اینکه فِرِد هالیدِی، نویسنده روابط بین‌الملل و خاورمیانه، در کتاب «ایران: دیکتاتوری و توسعه» می‌نویسد: «ساواک دست‌کم به سه شیوه متمایز آدم می‌کشت. اولاً عده زیادی را مستقیماً به گلوله می‌بندد. از هنگامی که در سال ۱۳۵۰شمسی مقاومت چریکی آغاز شد، ده‌ها جوان رسماً به این طریق کشته شده‌اند. گرچه، شاید رقم واقعی از این بیشتر باشد! به نظر می‌رسد گاهی ساواک ترجیح می‌دهد مخالفان را بجای دستگیری عمداً بکشد. ثانیاً عده‌ی قابل ملاحظه‌ای پس از محاکمه در دادگاه‌های نظامی تیرباران می‌شوند. در دهه‌ی ۱۹۵۰میلادی [دهه ۱۳۳۰شمسی]، پیش از تأسیس ساواک، وزیر امورخارجه سابق در حکومت مصدق و حداقل ۳۶ افسر ارتش به این ترتیب تیرباران شدند. از ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۶ میلادی [۱۳۵۰ تا ۱۳۵۵ هجری شمسی] ، بیش از ۳۰۰ نفر پس از محکومیت در دادگاه‌های نظامی رسماً تیرباران شدند. ثالثاً عده‌ی بسیاری بر اثر بدرفتاری، با شکنجه زیر بازجویی یا در زندان جان خود را از دست می‌دهند.»