[شهروند] «بحران مصرف بیش از حد مواد مخدر در آمریکا از کنترل خارج شده است. واشینگتن، با وجود تمایل دو حزبی برای مبارزه با آن، دریافته که برنامه‌های مبارزه با اعتیادش شکست خورده است.» این جملات آغازین گزارش یکی از نشریه‌های آمریکایی، «پولیتیکو»، درباره بحران مواد مخدر در آمریکاست. اما بحران اوردوز در این کشور هر روز ابعاد جدید و خطرناک‌تری پیدا می‌کند. میلیون‌ها مصرف‌کننده مواد مخدر در آمریکا در حال حاضر به چندین ماده معتاد هستند، نه فقط مواد افیونی مانند فنتانیل و هروئین. «نیویورک‌تایمز» در گزارشی که در ادامه می‌خوانید از این بحران بیشتر گفته است.
دکتر «نیک هلمستتر» از مسیری شیبدار و باران‌خورده در بیشه‌ای پر از درختان افرا و صنوبر می‌گذرد تا به مقصد برسد: چادرهایی در جایی کنار رودخانه کالامازو، احاطه شده با لیوان‌های پلاستیکی قرمز دور ریخته، لباس‌های خیس روی بوته‌ها و سرنگ‌های استفاده شده. «کالامازو»، شهری کوچک در غرب میشیگان، ایستگاهی در کنار کریدور قاچاق مواد مخدر بین شیکاگو و دیترویت است. در پارک‌های این شهر، زیر پل‌های راه‌آهن و در جنگل، مردمی که در دام مواد مخدر افتاده‌اند برای زنده‌ماندن تلاش می‌کنند. هلمستتر، که مراقبت‌های اولیه هفتگی را انجام می‌دهد، داروهایی را برای معکوس کردن اوردوز همراه داشت.
«مصرف چند ماده»؛ دوره‌ای جدید و خطرناک
اما کارایی این درمان‌ها که برای مقابله با بحران چند دهه‌ای مواد افیونی توسعه یافته‌اند، به‌طور فزاینده‌ای در حال کاهش است. آنها برای مقابله با آثار مخرب فنتانیل و هروئین کارسارند، اما اکثر مصرف‌کنندگان حالا معمولا به سایر مواد نیز معتادند، عمدتاً موادی مانند کوکائین و متامفتامین که هیچ داروی تاییدشده‌ای برای مقابله با آنها وجود ندارد.
راشل، 35ساله، به استقبال دکتر هلمستتر می‌دود. او داروی «بوپرنورفین» مصرف می‌کند که گرایش به مواد افیونی را از بین می‌برد، اما حاضر نبود متامفتامین را کنار بگذارد. آمریکا در دوره‌ای جدید و خطرناک از نبرد خود با مواد مخدر غیرقانونی است. مصیبت فقط مواد افیونی مانند فنتانیل نیست، بلکه یک رویه به سرعت در حال رشد است که مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا آن را «مصرف چند ماده» می‌نامند.
اپیدمی مواد افیونی نه؛ بحران اعتیاد!
در طول سه سال گذشته، مطالعات روی افراد معتاد به مواد افیونی (جمعیتی که تخمین زده می‌شود میلیون‌ها نفر باشند) به‌طور مداوم نشان داده است که بین 70 تا 80 درصد معتادان سایر مواد غیرقانونی را نیز مصرف می‌کنند؛ تغییری که تلاش‌های درمانی را ناکام می‌گذارد و باعث سردرگمی و اخلال در سیاست‌های ایالتی، محلی و فدرال می‌شود. دکتر کارا پولند، دانشیار کالج طب انسانی دانشگاه ایالتی میشیگان، گفت: «این دیگر اپیدمی مواد افیونی نیست. این بحران اعتیاد است.»
مُسکن‌های غیرافیونی شامل داروهای نسبتاً جدید در خیابان‌هاست، مانند «زایلازین»، مسکن حیوانات، که باعث زخم‌های شدید پوستی می‌شود، داروهای ضداضطراب مانند «والیوم» و «کلونوپین» یا همان کلونازپام و محرک‌های تفننی قدیمی‌تر مانند کوکائین و متامفتامین. فروشندگان این داروها را به اضافه قرص‌های تقلبی پرکوکت (Percocet) و زاناکس (Xanax) که اغلب با فنتانیل مخلوط می‌شوند، می‌فروشند.
میلیاردها دلاری که دود شده
تاخت‌وتاز متامفتامین به ویژه مشکل‌ساز بوده است. نه تنها هیچ درمان پزشکی تاییدشده‌ای برای اعتیاد به متامفتامین وجود ندارد، بلکه می‌تواند اثربخشی درمان‌های اعتیاد به مواد افیونی را نیز کاهش دهد. متامفتامین باعث پارانویا و توهم می‌شود، مانند اسید به تدریج روی دندان‌ها و دریچه قلب عمل می‌کند و آسیب طولانی‌مدت به مغز می‌زند.
دولت بایدن میلیاردها دلار برای مقابله با مواد افیونی و نظارت بر قاچاقچیان هزینه کرده، اما از آن طرف از سیر تکاملی مصرف مواد مخدر عقب مانده است. بر اساس داده‌های موقت فدرال، با وجود این واقعیت که طی دوره 12ماهه منتهی به ماه می 2023، بیش از 34 هزار مرگ ناشی از متامفتامین و 28 هزار مرگ بر اثر مصرف کوکائین ثبت شده، بحث و بررسی نسبتاً کمی در مورد متامفتامین و کوکائین وجود دارد.
میدان کشتار
دکتر پائول تروبریج، متخصص پزشکی اعتیاد در شهر گرند رپیدز در ایالت میشیگان، معتقد است: «درمان معتاد به مواد افیونی نسبتاً آسان است؛ با داروهایی مثل بوپرنورفین، متادون، نالوکسان (نارکان) و ... که فدرال تاییدشان کرده و شواهد حاکی از اثربخشی آنها در فرونشاندن میل به مواد افیونی است. اما او گفت: «متامفتامین هیولاست.» بیماران او معمولا دارای بیمه درمانی پزشکی یا خصوصی هستند، سقفی بالای سرشان دارند، حتی اگر پناهگاه باشد. بسیاری از آنها مشاغل ثابتی دارند، مثل کمک‌دندانپزشک، کارگران ساختمانی و .... با این حال، چالش‌های کمک به آنها وحشتناک است! آنها همیشه داوطلبانه چند ماده مخدر را مصرف نمی‌کنند. دکتر تروبریج می‌گوید که فروشندگان عمداً ماده‌ای را به ماده دیگر می‌افزایند تا مشتریان را اسیر ترکیب جدید کنند. او گفت: «واقعا غیرقابل پیش‌بینی است که مردم چه چیزی می‌خرند و ممکن است برای آنها بسیار خطرناک باشد. این یک میدان کشتار است.»
درمان‌ها ناکارآمدند
داروهایی مانند متادون می‌توانند جایگزین مواد افیونی مخرب‌تر شوند و گیرنده‌های مواد افیونی در مغز را اشباع کنند. اما فرونشاندن میل به محرک‌ها، که باعث آزاد شدن سطوح بسیار بالای مواد شیمیایی مغز، دوپامین و سروتونین، می‌شود، پیچیده‌تر است و ناشناخته‌های زیادی در این زمینه وجود دارد. مارتا سوکولوسکا، معاون مصرف مواد و سلامت رفتار در مرکز ارزیابی و تحقیقات دارویی اداره مواد غذایی و دارویی آمریکا (F.D.A.) گفت: «حقیقت این است که ما واقعا در این مرحله پاسخ خوبی برای اینکه چرا توسعه این درمان‌ها بسیار چالش‌برانگیز است، نداریم.» سال گذشته، بر اساس داده‌های اولیه فدرال، محرک‌ها در 42 درصد از مرگ‌های ناشی از مصرف بیش از حد مواد افیونی نقش داشتند. مانند مواد افیونی که در اصل از خشخاش به دست می‌آمدند، متامفتامین هم (همان «شیشه» یا «کریستال») به عنوان محصولی گیاهی که از گیاه وحشی «اِفِدرا» (ephedra) مشتق می‌شد، مطرح شد. اکنون هر دو ماده را می‌توان در حجم بالا به صورت مصنوعی و ارزان تولید کرد. هر کدام از آنها بالقوه کشنده و بسیار اعتیادآور‌تر از ماده اولیه خود هستند.
«سوپر متامفتامین»، محبوب در سراسر ساحل غربی
در دهه‌های اخیر، مواد مخدر توسعه یافتند و متامفتامین و محرک‌های همتای آن در سایه تکثیر شدند. حدود یک دهه پیش، قاچاقچیان مکزیکی کشف کردند که چگونه یک «سوپر متامفتامین» ترکیبی را به تولید انبوه برسانند. این به چیزی که برخی از محققان آن را اپیدمی دوم متامفتامین می‌نامند، دامن زده است. سوپر متامفتامین که در سراسر ساحل غربی محبوب است از آزمایشگاه‌های مکزیکی و آمریکایی به شرق و جنوب و بخش‌هایی از غرب میانه، از جمله گرند رپیدز و کالامازو پیشروی کرده است.
مصرف‌کنندگان متامفتامین را تزریق یا استنشاق می‌کنند یا قورت می‌دهند و اغلب به دنبال طولانی‌تر کردن سرخوشی آن با زیاده‌روی در خوردن و نوشیدن هستند که ممکن است برای روزها ادامه داشته باشد. متامفتامین همچنین می‌تواند باعث خشونت و روان‌پریشی شود که پزشکان اورژانس ممکن است آن را با اسکیزوفرنی اشتباه بگیرند. آثار بلندمدت آن شامل آنهدونیا (ناتوانی در احساس لذت) و از دست دادن حافظه است.
از کمبود دارو تا مقاومت معتادان چند ماده‌ای به درمان
برای کمک به کاهش مصرف متامفتامین، برخی از پزشکان داروی آدرال (Adderall) را تجویز می‌کنند؛ دارویی برای درمان اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی که همچنین یک محرک است. اما این مسیر به دلیل کمبود دارو در سراسر کشور در حال تنگ شدن است. متخصصان پزشکی اعتیاد می‌گویند افرادی که به چندین ماده معتاد هستند نسبت به مصرف‌کنندگان تک‌ماده‌ای به درمان بسیار مقاوم‌تر هستند.
دکتر تروبریج گفت وضعیت برخی از بیماران افیونی می‌تواند با تزریق ماهانه «بوپرنورفین» به اندازه کافی پایدار شود. اما اگر آنها از متامفتامین هم استفاده کنند، آن طرح درمانی اغلب از هم می‌پاشد. او گفت که پارانویا و توهمات ناشی از متامفتامین آنها را سرگشته می‌کند. یکی از بیماران برای فرار از دست افراد ناموجودی که او را تعقیب می‌کردند، خود را در رودخانه انداخت. دیگران اصرار داشتند که زباله‌دان‌ها با آنها صحبت می‌کنند و ...
جانوری که همیشه در حال تولید شاخک‌های جدید است
دو بار در هفته، کارکنان «کاهش آسیب کالامازو» با واگنی قرمز به اردوگاه‌های جنگلی می‌روند. برای برداشتن سرنگ‌های دور انداخته شده در مسیرها توقف می‌کنند، از چادری به چادر دیگر سفر و تجهیزات دارویی رایگان و استریل ارائه می‌کنند. آنها بخشی از جنبش رو به رشد «کاهش آسیب» هستند که هدفش نجات جان افراد از اوردوز و بیماری‌های جدی است. اما شیوع مواد مخدر مختلف، تلاش آنها را پیچیده کرده است. شکست‌دادن جانوری که همیشه در حال تولید شاخک‌های جدید است، بسیار سخت است و در میشیگان غربی، با طولانی‌شدن شب‌ها و کاهش دما، سخت‌تر هم می‌شود، هم برای افرادی که خانه‌ای برای زندگی ندارند و به انواع مواد مخدر معتادند و هم برای کسانی که می‌خواهند به وضعیت آنها رسیدگی کنند. به زودی، واگن قرمز دیگر نمی‌تواند در مسیرهای پوشیده از برف تکان بخورد. در آن روزها، کارکنان «کاهش آسیب کالامازو» وسایل ایمنی خود را روی سورتمه‌ها بار می‌کنند و به سمت جنگل رهسپار می‌شوند.